Wszystkie jasne miejsca recenzja

„Wszystkie jasne miejsca” kupiłam ostatnio w Biedronce za jakieś śmieszne pieniądze, co prawda w wydaniu kieszonkowym (a tych bardzo nie lubię), ale jakoś ten fakt przebolałam. Wiedziałam, że jest taki film wyprodukowany przez Netflixa, który był nawet przez chwilę dość popularny, jednak nie miałam pojęcia, że powstał na podstawie książki, ani też czego dotyczy. Przymierzałam się, żeby go obejrzeć, żeby wyrobić sobie własne zdanie, jednak cieszę się, że jednak zaczęłam od wersji papierowej, bo niewątpliwie wyszło mi to na dobre.

Powieść ta opowiada o losach dwójki uczniów liceum, Theodora Fincha i Violet Markey. Poznajemy ich w momencie, gdy spotykają się po raz pierwszy sześć pięter nad ziemią, na wieży wpatrując się w rozpościerający się w dole chodnik…

Zarówno Theodore jak i Violet mają swoje wewnętrzne demony, które nie pozwalają im funkcjonować normalnie. Chłopak zajęty jest wymyślaniem dla siebie coraz to nowych sposobów samobójstwa. Mimo to wewnętrznie pragnie, żeby coś, a może ktoś go od tego odwiódł. Za to Dziewczyna nie radzi sobie z przeszłością, którą żyje każdego dnia i która nie daje o sobie zapomnieć. Ciągle obwinia się za śmierć siostry, która zginęła w wypadku samochodowym, w którym uczestniczyły obie.

Spotkanie na w wieży powoduje zawiązanie nici porozumienia między Violet i Theodorem, która z czasem staje się coraz silniejsza. Finch odnajduje w Markey kogoś przy kim nie musi udawać, może być sobą i mimo wszystkich przeciwności próbować cieszyć się, tym co się wokół niego dzieje. Próbować żyć.

Jednak mimo tego ciemne myśli dalej pozostają w jego głowie. Czy Violet będzie w stanie go uratować? Czy Theodore da się uratować?

„Wszystkie jasne miejsca” to powieść, która porusza wiele istotnych kwestii. Dotyka chorób psychicznych, myśli samobójczych i traumatycznych przeżyć. Tak jak w przypadku „Drugiej strony” uważam, że jest to ważna książka. Obie te pozycje znacząco się różnią, jednak mówią o tak ważnych, a niestety dalej pomijanych problemach młodych ludzi.