Pęknięta korona recenzja

Lubisz historyczne klimaty? Lubisz książki pełne intryg i tajemnic? Chcesz dowiedzieć się, jak wyglądało życie w średniowieczu? Jeśli na którekolwiek z tych pytań odpowiedziałeś/aś tak - “Pęknięta korona” z pewnością przypadnie Ci do gustu!

W Krakowie w roku 1273 dochodzi do kilku zbrodni… Wszystkie znaki wskazują, że to sprawka upiora, potwora, lecz czy jest to możliwe i prawdziwe?

Przyznam szczerze, że za historią nie przepadam, a z książką tego typu spotkałam się po raz pierwszy i przyznaję - nie zawiodłam się! A wręcz przeciwnie. Bardzo spodobała mi się i historia, i bohaterowie, i styl pisania autora.

Autor opisuje zdarzenia w bardzo klimatyczny sposób. Dzięki szczegółowym i dokładnym opisom łatwo wyobrażałam sobie wszystkie miejsca akcji, bohaterów, a nawet styl ich mówienia - bo jak wiadomo, ich język trochę różnił się od naszego. Przez większość historii czułam się, jakbym tam była, jakbym brała udział w tamtych wydarzeniach. Niektóre opisy były zbyt długie i czasem męczące, ale wiadomo, że dzięki nim łatwiej wszystko sobie zobrazować. Dzięki temu, że język czasem był dla mnie niezrozumiały, bardziej skupiałam się na czytaniu i sama próbowałam odgadnąć, o co chodzi. A imiona bohaterów! Genialne. I od razu słychać, że pochodzą sprzed kilku wieków. Wielki podziw dla autora, bo widać, że ma dużą wiedzę w zakresie historii ;)

W ogóle pomysł na powieść bardzo do mnie przemówił. Nie spodziewałam się takich obrotów akcji i spodziewałam się zupełnie czegoś innego.

Mimo że niezbyt lubię brutalne opisy, te jakoś bardzo mnie nie przeraziły. Choć jeśli ktoś ma słabe nerwy, to może poczuć niepokój.

Książka oczywiście wywołała we mnie mnóstwo emocji - w niektórych momentach się śmiałam, a były też momenty, gdy czułam niepokój i bałam się zgasić światło w pokoju.

Chciałam jeszcze dodać, że Jaksa to mój ulubiony bohater - odważny, ale i zabawny, zawsze umie poprawić atmosferę :D totalnie do mnie przemówił!

Bardzo dziękuję za możliwość przeczytania i naprawdę polecam tę pozycję.