Samotne brzegi recenzja

Santa Montefiore to autorka, na którą zacznę zwracać baczną uwagę. Czy za jedną z piękniejszych okładek jakie widziałam kryje się równie piękna opowieść?
Zdecydowanie tak. Muszę przyznać, że pierwsze spotkanie "pod drzewem ombu" nie wywarło na mnie piorunującego wrażenia, lecz historia rodziny Deverillów to zupełnie inna sprawa.
Autorka w jednej tylko książce zadała kłam kilku bardzo istotnym stwierdzeniom, które są obecne w umysłach ludzi na całym świecie.
Po pierwsze " z rodziną nie wychodzi się dobrze tylko na zdjęciach" czasem jedynie ulega ona modyfikacji. Ktoś odchodzi, aby ktoś mógł się na nowo odnaleźć. Rodzinę także nie muszą łączyć jedynie więzy krwi, lecz okoliczności sprawiają, że za obcą początkowo osobę można oddać własne życie.
Następnie: śmierć jest dopiero początkiem a nie końcem wszystkiego. Przyznaję, że z zapartym tchem śledziłam narrację Kitty ze świata pomiędzy co było swoją drogą znakomitym zabiegiem dla fanki ezoteryki. Chciałabym aby właśnie taki świat czekał na mnie na końcu mojej "ziemskiej wędrówki"
Kolejną bardzo istotną kwestią jest wybaczenie i chęć zmiany na lepsze. Tak często o tym zapominamy, a prawdą jest że najtrudniej jest powiedzieć przepraszam czy dziękuję.
Bohaterowie: nie mogę wyjść z podziwu w jak doskonały sposób autorka ich stworzyła. Każdy spełniał swoją rolę i wyważony sposób otrzymał tyle samo radości co smutku.
Wątki romantyczne, których w książce znajdziemy bez liku nie są tam opisywane na siłę, wręcz przeciwnie ukazują jak różne mogą być oblicza miłości i z pewnością nie ma tutaj miejsca na tak popularne teraz instantlove.
Zbieranie informacji do książki o trudnej i bolesnej przeszłości również było niezwykle ciekawe. Wraz z Margot odkrywałam kolejne sekrety rodzinne nie czując się jak intruz, lecz współczując tego co ich spotkało.
Wreszcie sam zamek w obecnych czasach hotel, który stał się swoistym symbolem, mostem pomiędzy przeszłością, teraźniejszością i przyszłością. Cóż mogę dodać jestem zachwycona.
Podsumowując: Cieszę się z tych chwil, w których trafiam na książki, którymi mogę się zachwycać, których nie chcę odkładać i o których myślę jeszcze na długo po lekturze, a "Samotne brzegi" zdecydowanie są jedną z nich.
Książka z Klubu Recenzenta serwisu na kanapie.pl