Drwal. Miłość, która narodziła się z natury recenzja

Jason Parker po bolesnym rozstaniu z dziewczyną podjął decyzję o wyprowadzce w odludne miejsce, aby odciąć się od świata. Zamieszkał w drewnianym domku, pośrodku lasu i oddał się całkowicie swojej pasji jaką jest rzeźbienie w drewnie. Gdy jego prace stają się coraz bardziej popularne, odwiedza go dziennikarka, która bardzo chce przeprowadzić z nim wywiad. Jason nie zdaje sobie sprawy z tego, że Sam wywróci jego życie do góry nogami. Niekończąca się ulewa nie pozwala jej wrócić do domu i kilka dni musi pozostać u Jasona. Czy uczucie jakie ich połączy jest w stanie przepędzić demony?

Gdyby tylko postać Sam była inna ta książka mogłaby być całkiem niezła. Niestety ta kobieta tak bardzo mnie irytowała swoim zachowaniem, że chwilami miałam ochotę po prostu książkę odłożyć. Cały czas miałam wrażenie, że to nie jest dorosła kobieta tylko naiwna małolata. Jej postać bardzo zaniżyła ocenę całokształtu. Fabuła sama w sobie jest dość interesująca. Zawiera całe spektrum uczuć, od miłości i zaufania po nienawiść i strach. Jason został mocno zraniony przez co odsunął się od wszystkich ludzi, nawet od rodziny. Ta decyzja nie pozostała bez konsekwencji i ogromnych wyrzutów sumienia. Nie umiem sobie wyobrazić samej siebie w takiej samotni... Jason urzekł mnie swoim dobrym sercem. Mimo wielu lat spędzonych samotnie nadal był człowiekiem pełnym empatii, zrozumienia i przede wszystkim otwartym na nowe znajomości. Sam sprawiła, że otworzył oczy i zrozumiał co tak naprawdę jest w życiu ważne. Zakończenie było mocne, lecz znów postać Sam trochę popsuła mi ogólne wrażenie i pozostał lekki niesmak. Na szczęście czyta się szybko, ale poziom mojej irytacji czasami był na granicy :)