Skradziony obraz recenzja

Kiedy byłam mała (tzn. mała jestem nadal, ale kiedy byłam młodsza :)) zawsze chciałam być kimś wyjątkowym - mieć supermoce o których nie wie nikt w szkole albo odkryć chociaż, że w lesie stoi stary, opuszczony dom, którego jakimś cudem nikt jeszcze nie zauważył.

Nikola i Simon mieszkają w Paryżu, uczą się w szkole, a w każdy czwartkowy wieczór spotykają się w mieszkaniu legendarnego detektywa, aby razem z innymi mieszkańcami zaułka Woltera zajmować się rozwiązywaniem różnych nierozwiązanych spraw.

Tym razem chodzi o to, że z jednej z paryskich galerii sztuki ktoś ukradł obraz, który miał znikomą wartość. Złodziej nie zawracał sobie głowy dziełami sztuki o dużo większej wartości. To budzi podejrzenia detektywów z zaułka Woltera.

"Skradziony obraz" to zgrabnie napisana historia, którą czyta się bardzo szybko. Prosty język również jest w tym przypadku zaletą. Akcja jest dynamiczna, każdy rozdział przynosi nowe odkrycia, nowe fakty, przez co czytelnik nie ma czasu się znudzić.

Jestem też pod wielkim wrażeniem szafy graficznej tej książki. Okładka jest świetna, a w środku znajdziemy bardzo fajne ilustracje. Litery są duże, dlatego czytanie nie wymaga praktycznie żadnego wysiłku. Wszystkie rozdziały zostały ładnie wyróżnione.

Osobiście wolę nieco bardziej "krwiste" kryminały, utrzymane w mrocznym charakterze. Trzeba jednak pamiętać, że ta książka przeznaczona jest dla dzieci i młodzieży. To właśnie im chciałabym tę lekturę polecić. Naprawdę warto!