Pretty Little Liars. Doskonałe recenzja

O serii Pretty Little Liars pisałam już dwukrotnie i może pamiętacie (ale raczej nie ;>), co o niej sądzę. Jak większość pozycji, które wybieram, ta również przypadła mi do gustu. Ostatnio miałam okazję zapoznać się z trzecią częścią, w której akcja jak zwykle pędzi i trudno odłożyć książkę na bok. W życiu Spencer, Emily, Hanny i Arii wiele się dzieje i sama nie wiedziałam czy im zazdrościć czy współczuć. Jak większość z Was wie, dziewczęta są mega bogate; mieszkają w luksusowych domach i ogólnie mają wszystko, czego zapragną. Ale z drugiej strony przeżyły traumatyczne zdarzenia, których ich przyjaźń nie wytrzymała, a tajemniczy A. wciąż daje im popalić.

Emily wciąż zmaga się z problemem swojej orientacji seksualnej. Kocha Mayę, ale wie, że nie może z nią być, bo gdyby rodzice się o tym dowiedzieli, wyrzekliby się jej, gdyż są totalnymi homofobami. Spencer po tym jak nie odrobiła pracy domowej i oddała esej siostry spotyka coś niesamowitego: utwór jest tak genialny, że nauczyciel postanawia zgłosić go do najbardziej prestiżowego konkursu w Stanach Zjednoczonych. Dziewczynę dręczą wyrzuty sumienia oraz obawa, że siostra rozpozna swoje dzieło, ale tak zapętla się w tym kłamstwie, że bardzo trudno jej z niego wybrnąć. Hanna wciąż cierpi po utraci Sean'a, na dodatek nie układa się jej z najlepszą przyjaciółką Moną, nie mówiąc już o rodzicach. Natomiast Aria po tym jak wyznała prawdę na temat swego ojca ma problemy z matką, która straciła do niej zaufanie. Dziewczyna zmuszona jest wyprowadzić się do chłopaka, którego dom nie do końca jej pasuje. Dodatkowo media w niewyjaśniony sposób otrzymały jedno ze starych nagrań dziewczyn, jeszcze z czasów gdy żyła Alison i cały czas pokazują je w telewizji.

"W domu Ackard'ów nie było warunków do nauki. Po pierwsze, było za cicho - Aria przywykła do nauki i równoczesnego słuchania muzyki, telewizora, i Mike'a marudzącego przez telefon w sąsiednim pokoju. Po drugie, ciężko było się skupić, kiedy czuła jakby ktoś ją... obserwował."

Jak widać, w tej niegrubej powieści aż roi się od wielu wątków i akcji. Narracja tradycyjnie przeskakuje od jednej bohaterki do drugiej i tak dalej. Często zdarza się tak, że ten "zabieg" mnie irytuje i nie pozwala mi się skupić, ale tutaj mi to nie przeszkadza; wręcz przeciwnie, nie mogę odłożyć książki na bok, bo może w następnym razem dowiem się, jak rozwinie się akcja, albo A. zaraz coś wykombinuje.

W tej serii podoba mi się głównie to, iż przez wachlarz bohaterów możemy się z którymś z nich utożsamić. To nie są książki o bogatych dziewczynach, którym w głowie ciuchy i chłopcy. Są one normalne, wbrew pozorom oraz inteligentne.

Pretty Little Liars. Doskonałe to idealna lektura na lato. Lekka, przyjemna, wciąga na długo. Można powiedzieć, że to po prostu odmóżdżacz. Ale ja tam lubię takie lekkie książki i z pewnością przeczytam kolejne części, bo nie przeżyję, jeśli nie dowiem się kim jest A.