Dorzuć mnie do prezentu recenzja

Dla mnie grudzień jest miesiącem czytania książek z tematyką świąteczną. W tym roku mam lekkie opóźnienie, ….. „Dorzuć mnie do prezentu”, sięgnęłam spontaniczne, nie czytając recenzji innych czytelników. Pierwszych kilka stron i myślę o ironio losu pandemia, a tak zarzekałam się, po tym, co przeszliśmy, z mężem nigdy nie sięgnę po książki z tą tematyką. Dla mnie i mojej rodziny listopad był czarnym miesiącem.

Gdy zagłębiłam się w relacje, przekazywane nam przez Maję. To, co już było wróciło, ale to też pozwoliło mi na to wszystko spojrzeć z innej strony, nabrać dystansu do tego, co mnie spotkało. Ja, w przeciwieństwie do Mai, nie byłam sama, ja miałam obok siebie drugą osobę, która była tym balastem, tą ostoją, bo ja mogłam się przytulić, popłakać, ponarzekać, bo wzajemnie dbaliśmy o siebie, pilnowaliśmy przyjmowani leków przeciw gorączkowych, picia soków……… Gdy było naprawdę źle, mąż przytulał i mówił – damy radę, przecież zawsze jakoś sobie dajemy radę, przetrwamy to…..

Maja przez covid musiała przechodzić sama, nie miała do kogo się przytulić, ponarzekać, popłakać, tak bardzo brakowało jej drugiego człowieka. Bo w takich chwilach jest bardzo ważne, żeby mieć obok siebie, kogoś z kim możemy dzielić się emocjami. Zbliżały się święta, które musiała spędzić samotne. Wielkie miasto, mnóstwo znajomych, ciche nieduże mieszkanko w nim ona sama, samiuteńka, ale był ktoś na kogo, każdego dnia czekała w oknie, z kim uwielbiała rozmawiać przez telefon, a później przez drzwi — aspirant Sylwester.

Paulina pracownica, bezwzględnej, globalnej korporacji finansowej, dla której zysk stoi na pierwszym miejscu. Paulina jak przystało, na finansistkę miała wszystko zaplanowane, wyliczone i spisane na kartce. Cała realizacja odbywała się wg planu, ale samotnie, pomimo że był narzeczony. Wszystko musi być doskonałe, perfekcyjne, bo apodyktyczna mamusia będzie niezadowolona- ale czy tak musi być…..

Jest też historia Andrzeja i jego nastoletniego syna Borysa i siedemnastoletnia Natalia z młodszym rodzeństwem - ,,Eurosieroty”.

Autorka pokazuje, jak ważna jest, wieź z drugim człowiekiem, o potrzebie miłości, o kruchości naszego życia, o wsparciu w chorobie i zrozumieniu drugiej osoby. Nie marnujmy czasu, kochajmy i mówmy, o tym, co nas boli, bo to jest ważne, bo każdy z nas jest tylko człowiekiem .

,,Dorzuć mnie do prezentu” wiele postaci, które na pozór nie mają z sobą nic wspólnego. Każda z nich ma swoje życie, ma swoją tajemnicę, każda z nich opowiada nam swoją historię. I tu autorka poprowadziła fabułę tak, że umożliwiła nam na dogłębne i szczegółowe poznanie bohaterów. Postacie, które wzbudzają w nas ciekawość, współczucie, ale przede wszystkim sympatię. Pani Agnieszka Błażyńska zaplątane losy bohaterów w pewnym momencie zgrabnie łączy. Życiowe historie, realna fabuła. Polecam gorąco.

„Każdy z nas zasługuje na prawdziwe szczęście.”

"Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl"