Dopóki nie zajdzie słońce recenzja

 Z Panią Ewa Pirce jest to moje pierwsze spotkanie. 
,,Dopóki nie zajdzie słońce” 
 Jest to opowieść, którą ja bym podzieliła na trzy części : wojna w Afganistanie, skutki wojny, walka ze skutkami. Oczywiście wymieniając ten podział nie mam namyśli kraju czy społeczeństwa tylko naszego bohatera Samuela Remseya- żołnierz, agent CIA- który rozpracowywał największe zagrożenia dla świata, a potem ochroniarz. 
 
 Wojna w Afganistanie, rozkaz, z którym się nie zgadza, ale jest żołnierzem musi go wykonać. -,,Pamiętaj, że chronisz swój kraj i jego obywateli. Czasami trzeba poświęcić jednostkę …..’’ - a tą jednostką była maleńka trzyletnia dziewczynka Sari, która była zapalnikiem…..
 
 Niespodziewana śmierć rodziców, osierocone rodzeństwo. Cztery dziewczynki w wieku od czterech do jedenastu lat którymi trzeba się zająć, które trzeba otoczyć opieką i miłością, bo ich świat legł w gruzach. -Ale Jak? Gdy samemu stacza się po równi pochyłej, gdy wciąż zżera Cię poczucie winy, gdy jesteś wyczerpany fizycznie jak i psychicznie, niedobór snu i frustracja. Jak oddzielić teraźniejszość od przeszłością gdy nawiedzają omany wzrokowe, gdy się ma poranione ciało i duszę. Jak stawić czoło niesympatycznej pracownicy opieki społecznej Pani Moskolik.??
 
 Dramatyczne zdarzenie związane z mała Lusi uzmysławia Samuelowi, że jest chory na zespół stresu pourazowego i depresją maniakalną i niestety sam sobie z tym nie poradzi, musi podjąć leczenie. Naprawić to co zniszczyła wojna i praca dla wywiadu, odzyskać człowieczeństwo. 
 Gdy ma ochotę popełnić samobójstwo, gdy wydaje się, że już nie ma wyjścia na jego drodze staje słynny pięściarz Alex, który jest tym światełkiem w ciemnym tunelu oraz ONA Jessica, która pojawiła się znikąd. Na pozór słaba, zwyczajna -niezwyczajna, pyskata – niewinna dwie skrajności ale jak fascynowały i przyciągały Sama. 
 
 Książka która wzbudza deszcz emocji, która nas zaniepokoi, momentami rozbawi a przede wszystkim zaintryguje. Jest to historia, która wdziera się do serca i umysłu. Historia którą pokochamy lub znienawidzimy, ja chłonęłam każde słowo, choć momentami czułam się lekko przytłoczona. Polecam….