Dopóki nie zajdzie słońce recenzja

Jak nigdy wcześniej romansów nie czytałam, tak teraz zdarza mi się to coraz częściej. Czy to znaczy, że się starzeję? :) Oczywiście moje serce dalej jest przy thrillerach i kryminałach, ale lubię gdy przy czytaniu romasideł uśmiecham się sama do siebie :) wiem - obciach - no ale cóż :) mówie jak jest ;)
A co wy lubicie w romansach? Ja zawsze po lekturze wzdycham i mówię - szkoda, że takie rzeczy tylko w książkach.
Dzięki booktourowi u @motheroftworeads miałam możliwość przeczytania kolejnej perełki, która musi wylądować na moim regale. A mianowicie , chodzi mi o "Dopóki nie zajdzie słońce" cz.1 od Ewy Pirce wydawnictwa niezwykłego. 
Ah co to była za historia! Jej połowa już za mną. Teraz z utęsknieniem czekam na drugą część, która będzie u mnie już niebawem. Powiem Wam, że nawzdychałam się nad nią strasznie. A to za sprawą głównego bohatera, który nie dość, że jest męski, przystojny, po przejściach, to do tego potrafi być delikatny kiedy trzeba i opiekuńczy. Zresztą spójrzcie na okładkę :) swoje w głowie robi ;) 
Pani Ewa stworzyła coś pięknego, historię pełną uczyć, emocji, które przeżywa się razem z bohaterami. Pożądanie, które zapoczątkowało całą lawinę późniejszych wydarzeń, coś czego nawet oni się nie spodziewali. Do tego cięte riposty między nimi dodawały całej historii smaczku. Momentami zachowanie Jess mnie denerwowało, bo zachowywała się jak rozkapryszona małolata - ale rozumiem to, bo w końcu musiała zwracać na siebie uwagę ;) Ciekawie stworzone i opisane sceny erotyczne, nie były nazbyt wulgarne, przez co przyspieszały bicie serca :)
Książka momentami też była trudna i smutna, przedstawia bowiem codzienną walkę bohatera z własną psychiką. Wszystko to świetnie ze sobą współgra, a książka sama się czyta... Bardzo gorąco polecam!

Sam to były wojskowy, którego życie nie oszczędziło. To co przeżył na wojnie, to co musiał robić i jakie rozkazy wykonywać - odbiło piętno na jego psychice. Walcząc z demonami przeszłości, nie może odnaleźć się w codziennym życiu. Ukojenie znajduje w używkach i stacza się na dno. Gdy w końcu zaczyna zdawać sobie sprawę co się z nim dzieje, na niektóre rzeczy już jest za późno. To co najważniejsze zostanie mu odebrane. Co zrobi Sam gdy dostanie od życia drugą szansę? Wykorzysta ją? I czy będzie w stanie zaakceptować nową znajomość, która nie dość, że będzie jego utrapieniem, to po czasie zda sobie sprawę, że bez niej nie może normalnie funkcjonować?