Dom Maynarda recenzja

Herman Raucher "Dom Maynarda".

Kolejna perełka z Vesper do mojej kolekcji. Nie wiem czemu, ale jeszcze nie trafiłam na książkę, która nie podobałaby mi się z zewnątrz, jak i w wewnątrz. "Dom Maynarda" nie jest wyjątkiem. Fantastycznie wydana powieść. Piękne obrazki dopełniające historii, nadające jej jeszcze bardziej zimnego, dziwnego klimatu.

Austin Fletcher, młody żołnierz, wraca z wojny w Wietnamie. Wraca, ale do nowego domu. Miał przyjaciela, Maynarda, który zastawił mu w spadku dom w prowincji stanu Minę. Zginął on od kuli, przypadkowo. I to było najgorsze. Tak czy inaczej, jako dobry przyjaciel, zapisał Austinowi dom i wszystko, co się w nim znajduje.

Austin dotarł do domu Maynarda. Z małymi i większymi przygodami, ledwo uchodząc z życiem. Ale dotarł. Częściowo dzięki pomocy Jacka. Jack był zawiadowcą i jednocześnie listonoszem. Fajny człowiek, z ciekawym poczuciem humoru, choć niejednokrotnie irytował Austina.

Sam dom był piękny. Stary i piękny. Chociaż miał swoją legendę. Austin każdego dnia dowiadywał się o nim coraz więcej szczegółów, między innymi, że domu nie można spalić, że niedaleko domu stoi drzewo wiedźmy, drzewo, które nie rzuca cienia, a także skała zwaną czarcią skałą, to na niej według legend tańczy sam diabeł. Poznaje także miniłaki. A te okazują się być kimś zupełnie innym, niż ludzie powiadają.

Austin nie wierzy w duchy, zjawy, wiedźmy. Jednakże nie może przestać rozmyślać o różnych dziwnych sprawach, które dzieją się i w domu i poza nim. A tych spraw jest naprawdę dużo. Każdy na jego miejscu by zwariował. W sumie... W jakiejś części Austin traci zmysł racjonalnego myślenia, patrzenia na rzeczywistość. Rzeczywistość się zaciera, a niekiedy po prostu znika. Fikcja...? A może jednak to wiedźma, która wciąż pilnuje domu, rządzi nim i wszystkim, co dom otacza?

Kim był Maynard? Czy faktycznie był przyjacielem? Czy może miał ukryte zamiary? Kim był Austin? A właściwie, kim się stał?

Tak wiele pytań, a nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Tak wiele niewiadomych, tak wiele zawiłości. Historia trzyma w napięciu, powoduje szybsze bicie serca. Wzbudza ciekawość, taką prawdziwą ciekawość. Nie chciałam (choć czasem musiałam) odkładać książki. Pomimo, iż plątałam się w pewnych momentach, to nie potrafiłam odłożyć, by z czystym umysłem podejść do tego jeszcze raz. Wręcz przeciwnie. Chciałam znać zakończenie już teraz, a uwierzcie mi... Zakończenie wbiło mnie w fotel. Wszystkiego się spodziewałam, serio. Brutalnego końca, nagłej śmierci. To, co dostałam... Do tej pory podnoszę szczękę z podłogi. Autentycznie autor mnie zaskoczył. Oczywiście w pozytywnym znaczeniu.

Jedyne, czego żałuję, to faktu, że moja przygoda z "Domem Maynarda" się właśnie skończyła...

Polecam. Jak najbardziej polecam!