Dom Małgorzaty recenzja

Hildegard jest zwykłą niemiecką kobietą, która wraz z rodziną mieszka w Mieście nad morzem. Ma dwóch synów Willa i Johanna, masę codziennych obowiązków i rytuałów które wprowadzają w jej życie porządek. Każdy jej dzień jest podobny do poprzedniego, nie dzieje się nic. Aż do momentu wybuchu wojny. Najpierw odchodzi z domu mąż, potem karty mobilizacyjne otrzymują synowie. Hildegard zostaje sama. Stara się żyć jak do tej pory, czeka na powrót mężczyzn jak większość kobiet w Mieście. A potem, gdy już wiadomo że nie wrócą, że wojna wywróciła wszystko do góry nogami, do jej domu wprowadza się przesiedlona, polska rodzina - Małgorzata z synem, do których później dołącza mąż. Kobiety są do siebie wrogo nastawione. Małgorzata chciałaby aby Niemka opuściła ten dom, a Hildegard traktuje Małgorzatę jak intruza. Jednak z czasem między paniami pojawia się coś na kształt przyjaźni. Przełomem w ich stosunkach staje się choroba synka Małgorzaty, z której ratuje go właścicielka domu. Wspólne życie kończy się bo Hildegard w końcu opuszcza Miasto wyjeżdżając do rodziny. Ale więź pozostaje. Do śmierci. A nawet po niej.