Do utraty tchu recenzja

Patrycja Różańska w książce pt. "Do utraty tchu" opisała historię Julii pracującej w wydawnictwie. Jest ona młodą kobietą, samotną od pewnego czasu, ponieważ jej poprzedni partner nie był do końca wierny. W wydawnictwie poznaje Maxa, byłego żołnierza. Wrócił do rodzinnego Londynu po trudnej misji i próbuje znaleźć zajęcie w firmie swojego ojca. Jest mu ciężko odnaleźć się w nowej rzeczywistości, a ukojenie znajduje w alkoholu. Kiedy poznaje Julię, niezależną i niepokorną kobietę sukcesu, stara się zachować pozory obojętnego i nieczułego mężczyzny. Problem pojawia się, gdy z każdym kolejnym spotkaniem, pomiędzy tą dwójką iskrzy coraz bardziej. Max okazuje się być zaborczy i niebezpieczny, ale Julia zauważa w nim więcej dobra, niż wszyscy dookoła. Ich wspólna droga nie pozostaje prosta, a uczucie między nimi próbuje sprawić, że odważą się zburzyć mur, jaki każde z nich przez lata budowało wokół siebie.
Podeszłam do tej książki nie licząc na nic wielkiego. Początkowo nie spodobało mi się to, że akcja tak szybko się rozwinęła, ale po dłuższym zastanowieniu uważam, że był to bardzo dobry pomysł. Nie zdążyłam się zanudzić, kiedy zaczęło być gorąco. Trochę denerwowało mnie też nastawienie głównej bohaterki do znajomości z Maxem. Szczególnie początek był irytujący, bo Julia była zachwycona mężczyzną, kiedy tylko ujrzała go po raz pierwszy, a on okazał się oschłym chamem. W pierwszym okresie znajomości jest jej wrogiem, którego nienawidzi, ale złość jej przechodzi, gdy przypomina sobie jak bardzo jest przystojny. Według mnie słabo to się czyta.
Sama przepadałam w stan przyjemności po tym, jak Max pokazał swoją prawdziwą twarz. Okazał się być konkretnym, nieznającym sprzeciwu bohaterem, który wie czego chce. Miałam motylki w brzuchu, kiedy walczył o Julię.
Myślę, że ta książka to istny rollercoaster uczuć. Chwilami byłam zachwycona, za chwilę zrozpaczona. Śmiałam się, płakałam i skakałam ze szczęścia. Z tymi bohaterami nie dało się nudzić. Autorka zrobiła kawał dobrej roboty i należą jej się gratulacje!

"Do utraty tchu" to książka, której nie da się odłożyć. Zachwyca i porusza. Osobiście polecam czytać tylko wtedy, kiedy ma się czas przeczytać ją do końca. Jest to jedna z lepszych historii miłosnych, którą czytałam w ostatnim czasie.
Gorąco polecam!

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.