Studentka recenzja

Przyznaję, że było o moje pierwsze spotkanie z duetem amerykańskich pisarzy Tess Gerritsen i Garym Braverem. I było to spotkanie jak najbardziej udane.
"Studentka" zachwyciła mnie niebanalną konstrukcją fabuły i wnikliwym portretem psychologicznym bohaterów. Historia okazała się niezwykle emocjonująca. Czytałam ją z rosnącą ciekawością i z wypiekami na policzkach. Nie było w niej tłumu trupów i lejącej się hektolitrami krwi. I dobrze. Po ostatnich tego typu lekturach potrzebowałam wytchnienia i odprężenia. I ta lektura dostarczyła mi tego z nawiązką.

Powieść zaczyna się mocnym przytupem. Z balkonu wypada młoda dziewczyna, tytułowa studentka, Taryn Moore. Początkowo wszystko wskazuje na samobójstwo. Gdy do akcji wkracza para policjantów z bostońskiej policji Frankie Loomis i Mac Clellan nic nie jest już takie oczywiste. Dlaczego młoda, piękna dziewczyna, stojąca u progu kariery doktoranckiej miałaby targnąć się na swoje życie? Czy jej śmierć ma jakiś związek z byłym chłopak Liamem Reilly? I jaką rolę w życiu młodej kobiety odgrywa profesor literatury angielskiej Jack Dorian? Czy to było samobójstwo czy może jednak morderstwo?

Na prowadzonym przez Jacka seminarium "Kochankowie spod nieszczęśliwiej gwiazdy", traktującym o tragicznej miłości w mitologii i literaturze Taryn wykazywała nadzwyczajną aktywność. Podczas dyskusji niejednokrotnie pokazała, że jest bystra, inteligenta i ambitna. Jednakże mimo całej swojej błyskotliwości kompletnie nie wzbudziła mojej sympatii. Porzucona przez Liama nie potrafiła za nic w świecie przyjąć do wiadomości rozstania. 4 miesiące po zerwaniu wciąż go nękała telefonami, esemesami, śledzeniem i awanturami. Ta dziewczyna nie potrafiła przestać. Miała obsesję na punkcie mężczyzn, którzy porzucają kobiety.
Nie zabiegaj. Nie proś się. Nie narzucaj się. O tych zasadach nawet przez chwilę nie pomyślała. Czyżby nie wiedziała, że nikogo nie można zmusić do miłości?
Pustą przestrzeń po byłym chłopaku zapełniła jednak kimś innym. Kimś, kto w ogóle nie powinien wchodzić w rachubę.

Bardzo podobała mi się konstrukcja powieści. Autorzy podzielili tę historię na części: Przedtem i Potem. Jak łatwo się domyślić Przedtem pokazywało sytuacje, które zdarzyły się przed śmiercią dziewczyny, a Potem poszczególne etapy śledztwa pary policjantów. Dzięki takiemu zabiegowi Czytelnik dobrze poznaje bohaterów i niejako wgryza się w ich emocje. Poznaje ich sposób myślenia i motywy działania. Wraz z policjantami podąża za tropem, który jednak okazuje się mylący.
Zakończenie bardzo mnie zaskoczyło, nie takiego się spodziewałam.

Książkę czytało mi się z wielką przyjemnością. Lekki styl, ciekawy pomysł na fabułę i galeria wyrazistych bohaterów to duże atuty tej powieści.
Autorzy pokazują do czego może być zdolna wzgardzona kobieta. Jeżeli rozsądek i rozum odstawi na boczny tor. Polecam.