Dni naszego życia - część 2 recenzja

Najpiękniejsze książki to takie które wywołują w nas emocje, takie które w jakiś sposób na nas wpływają, taka właśnie jest historia Małgorzaty Mikos, piękna, wzruszająca i ze szczęśliwym zakończeniem którego jednak trudno się doszukać.
Julita związana za starszym sąsiadem bardziej niż z własną matką co raz więcej dowiaduje się o jego młodości, przychodzi do niego codziennie i spisuje historię jego życia. Piotr opowiada jej o swojej miłości do Luizy o tym jak dla niej zostawił wszystko i przeprowadził się bliżej niej, a ona odwzajemniła się ucieczką od rodziców którzy nie akceptowali ich związku. Dziewczyna jest tym wszystkim poruszona, nie może zrozumieć tego jak tak bardzo można kogoś kochać, wszystkie wspomnienia nagrywa i zapisuje bo uważa że jest to najpiękniejsza historia jaką słyszała. Jest tak wdzięczna sąsiadowi za to że obdarzył ją zaufaniem i otoczył ją opieką że w tajemnicy postanawia zadzwonić do Leona, syna Piotra który dawno temu się od niego odwrócić i nagadać mu że jest niewdzięcznym synem, ale sama nie spodziewa się tego jakie konsekwencje niesie za sobą ta rozmowa.
Przyznam że na początku trudno było mi się wdrążyć w czytanie, dużo tekstu a do tego przeszłość cały czas mieszała się z teraźniejszością, ale gdy historia stopniowo zaczęła posuwać się do przodu płakałam prawie do końca. Historia jest bardzo piękna, o prawdziwej miłości której nic nie mogło przeszkodzić, obecnie wystarczy mała przeszkoda a już ludzie się rozchodzą, rozwodzą, poszukują innych partnerów a kiedyś jak się kochało to nawet nie było przeszkodą śmierć drugiej osoby.
Wiele kobiet marzy o miłości jak z bajki, ale kiedy ona przychodzi okazuje się że nie ważne gdzie będzie się mieszkać czy będzie się bogatym czy biednym, ważne że ta druga osoba będzie obok, będzie wierna, uczciwa i ciepła.
Ta książka wzbudziła we mnie wiele emocji, Piotr okazał się postacią która wzbudza sympatie, podziwiałam go i płakałam kiedy opowiadał swoją historię, o takiej miłości marzy nie jeden, bezgranicznej, prawdziwej i aż po grób.