Długie beskidzkie noce recenzja

"Tak mało trzeba nam i dużo tak
Żeby szczęśliwym być, drugiemu szczęście dać
Wystarczy ciepło rąk, muśnięcie warg
Wystarczy, żeby ktoś pokochał nas
Żeby szczęśliwym być i szczęście dać
Tak mało trzeba nam i dużo tak..." Anna Jantar

Któż z nas nie zna tej piosenki? A jak jest w prawdziwym życiu? Czy naprawdę do szczęścia potrzeba nam tak mało? Na to pytanie każdy z nas powinien odpowiedzieć sobie sam.


Jaśmina Mazur wraca z synami do beskidzkiego domu. Do miejsca, z którego rok temu wyjechała po odejściu jej narzeczonego. Wyprowadzka z Krakowa na cichą prowincję. Tutaj mieli zacząć zupełnie inny etap życia. Czy w miejscu, w którym jest tyle wspomnień, można zacząć od nowa? Zawiodła się na najbliższej osobie, straciła radość życia, zwątpiła w miłość, bliskość, uczciwość, zaufanie i człowieczeństwo. Jaśmina próbuje oddzielić grubą kreską przeszłość od teraźniejszości, ale to wcale nie jest takie łatwe. Wie, że musi stanąć na nogi dla dobra dzieci. Samotne macierzyństwo to wyzwanie. Jaśmina powoli wtapia się w górską społeczność. Poznaje życzliwych ludzi. Czy będzie jeszcze w stanie zaufać jakiemuś mężczyźnie?

Dawno nie czytałam książki napisanej tak pięknym językiem. Przez tę książkę się po prostu płynie. Zachwyca prostotą i przekazem. Akcja powieści toczy się dwutorowo, dzięki temu możemy poznać, jak wyglądało życie Jaśminy kiedyś i teraz. Autorka pokazuje jak poukładane życie, może momentalnie zamienić się w gruz. Bywają momenty, gdzie wszystko nas przerasta. Co wtedy robimy? Uciekamy, bo tak najłatwiej. Pytanie, czy myślimy o tych, których zostawiamy? Jak oni sobie poradzą? Każdy posiada jakiś bagaż doświadczeń. Warto znaleźć kogoś, kto pomoże nam nieść ten bagaż. Razem łatwiej. Chcemy czy nie – zawsze wynosimy coś z naszego dzieciństwa i idziemy z tym w dorosłe życie. Dobre lub złe wspomnienia, doświadczenia, wyryte w nas schematy zachowań i reakcji, słabość lub siła. Odwaga lub lęk. W co zaopatrzono Cię na drodze w dorosłość? Co dźwigasz? Co Cię uskrzydla, a co przygniata? Życie każdego z nas jest inne – wzrastamy w różnych środowiskach, rodzinach, okolicznościach. Osoby, które nas wychowują, popełniają mniej lub więcej błędów… Bywa, że porzucają. Zapominają. Krzywdzą. Wpędzają w poczucie winy. Zdarza się, że kochają ponad życie, wspierają, uczą i mądrze towarzyszą. Starają się lub nie – różnie wychodzi. Nie ma jednego scenariusza… Każdy z nas ma swój. Kapitalne zakończenie tej powieści robi wrażenie.
Jeżeli chcecie przenieść się w malownicze Beskidy, poczuć ten wspaniały klimat i sprawdzić jak wyglądają tam noce, to polecam.

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Wydawnictwu Zysk.