Ratownik recenzja

Dzisiaj chciałabym skupić się na książce, która nie należy do gatunków, po jakie zwykle sięgam. Pochylmy się na chwilę nas „Ratownikiem” napisanym Tomasza Mitra. Na wstępie należy wspomnieć, że autor inspirację do napisania tej książki czerpał z pierwszej ręki, ponieważ sam przez 10 lat należał do grona ratowników medycznych.

W tejże pozycji poznajemy głównego bohatera, o enigmatycznym pseudonimie A., a także jego współpracowników, którzy w zależności od grafiku uczestniczą razem z nim w dyżurach i akcjach ratowniczych. Od pierwszych stron możemy obserwować interwencje, w których udział bierze A.. Czasami są one uzasadnione, a czasami są wysyłani w miejsca i do osób, które wcale tego nie potrzebują. Jednak w znacznej ilości przypadków zespół musi radzić sobie w trudnych sytuacjach i nie tracić zimnej krwi nawet wtedy, gdy wszystko wali się i pali.

Autor od samego początku zrywa z wizerunkiem ratownika, który działa jedynie z pobudek altruistycznych i powołania. Przedstawia mechanizmy rządzące się w tym środowisku, a także wystąpienie znieczulicy wśród osób, które tak intensywnie i często narażone są na kontakt ze śmiercią.

Czytając miałam momentami wrażenie, że A. porzucił całe swoje człowieczeństwo i nie ma w sobie ani grama uczuć. Właściwie muszę przyznać, że jest to bohater, którego nie lubię, bardzo, ale to bardzo nie lubię. Nie usprawiedliwiam jego poczynań, ale rozumiem. Sama miałam niestety okazję spotkać na swojej drodze ratowników i zaobserwować jak ciężką i niewdzięczną mają pracę.

Muszę przyznać, że w przypadku „Ratownika” moje zainteresowanie lekturą podzieliło się na dwa obozy. Fragmenty dotyczące samych akcji, pacjentów i dyżurów wywarły na mnie bardzo duże wrażenie i bardzo chętnie o nich czytałam. Za to życie prywatne A. zupełnie mnie nie obchodziło, chociaż rozumiem z jakiego powodu opisy jego poczynań spoza pracy pojawiły się na kartach tej historii.

Podsumowując, książka ta zdecydowanie pozwala inaczej spojrzeć na ratowników medycznych i uwypukla problemy z jakimi muszą się mierzyć w pracy i poza nią. To jak ciągły stres odbija się na ich zdrowiu psychicznym i to, że jak każdy człowiek osiągają granice swojej wytrzymałości. Dla osób zainteresowanych tematem jak najbardziej polecam.