Powietrze którym oddychasz recenzja

Powietrze, którym oddychasz unosi słodki zapach trzciny gotowanej w cukrowni, gęsty dym ziołowych cygar, a nocne odgłosy ulicy mieszają się z dźwiękami ulicznej samby. To epicka opowieść o niesamowitej sile przyjaźni, która zrodzona w okresie dzieciństwa ewoluuje z biegiem lat i zmienia się w niebezpieczną rywalizację. Dores nie mająca rodziny, dorastająca wśród służby na plantacji trzciny bez jakichkolwiek perspektyw na przyszłość oraz Gracia – córka właściciela owej plantacji zadbana i piękna. Co je połączy? Czy taka silna więź przetrwa burzliwą karierę i sukces jednej z nich?

Gdy w wieku 12 lat słynna śpiewaczka fado chwyta za serce Dores wywołuje w niej nieznane dotąd uczucie i sprawia, że w nastolatce kiełkuje niesamowita wrażliwość i rozbudza się miłość do muzyki. Wraz z przyjaciółką udają się w samotna podróż by zostać śpiewaczkami, by pracować w rozgłośni radiowej. Niestety droga na szczyt nie będzie usłana różami.
Zdane tylko na siebie będą starały się przetrwać w tej szarej rzeczywistości, z czasem ich relacja stanie się mocno uzależniająca, gdyż za sukces Gracii będzie odpowiadać właśnie Dores działająca zakulisowo, autorka testów śpiewanych i odpowiadająca za kontrakty.
Zgodnie z zasadą, że przeciwieństwa się przyciągają kobiety przez wiele lat będą tworzyły idealny i nierozerwalny duet. Gracia – nie nastawiona na porażkę, pragnąca świecić najjaśniej, przyciągająca ludzi jak magnes z łatwością zdobywała sympatyków i serca słuchaczy, scena i pełna publiczność to dla niej żywioł. Zaś Dores stanowiła całkowite jej przeciwieństwo spokojna i cicha, ale niesamowicie ambitna, żyjąca wciąż w cieniu kariery swej przyjaciółki. Wydawać by się mogło, że taki układ będzie ścieżką do sukcesu, dopóki jedna ze stron nie zawalczy o swoją niezależność.

Jest też trzecia bohaterka – samba, której dźwięki wydobywają się niemalże z każdej strony powieści, zaczynające się dość niepokojąco, często improwizowane i grane po po kilku mocniejszych drinkach, ta melodia niesie w sobie bunt i pożądanie, ambicję, zazdrość i miłość.
Cała opowieść przesycona jest brazylijskim klimatem, a barwne opisy sprawiają, że żywcem zostajemy przeniesieni w klimat tamtych miejsc i wspólnie z bohaterkami podróżujemy przez barwne przedmieścia Rio de Janeiro, zaułki Lapy tak głośne i kolorowe, plantację trzciny czy luksusowe apartamenty hotelu w Copacabana.
Cała historia jest niesamowicie wciągająca i pozostała ze mną jeszcze długo po przeczytaniu, z przyjemnością sięgnę po inne powieści tej autorki i wam też polecam.