Dialog dwóch węży recenzja

Czy wiecie, jak czuje się człowiek chory na schizofrenię? Czy wiecie, co on przeżywa - walcząc sam ze sobą o pozytywne myśli?
Czy wiecie, jak on przeżywa swoje lęki (dla nas niekiedy błahe) dla niego straszne, natrętne?

Ile wokół nas takich ludzi, a my nawet niekiedy nie zdajemy sobie sprawy, że ktoś taki jest w naszym otoczeniu.

Autorka Michalina Peek w książce pt. ,,Dialog dwóch węży" ukazała nam w swojej opowieści historię zwykłej nastolatki chorującej na schizofrenię. Dziewczyna chodzi do szkoły, ma przyjaciółkę, koleżanki. Z pozoru normalna nastolatka, nie wychylająca się przed szereg. Spokojna, ale skrywająca w sobie TO COŚ złego.
Te myśli, które oplatają niczym sznur. Te myśli, które podsuwają różne straszne scenariusze codziennego życia. Inni tego nie widzą - tylko Ty.

Tekla główna bohaterka zmaga się z tym na co dzień. Nie pomagają zbytnio wizyty u psychologa, gdyż nie tak prosto jest uwierzyć, że ktoś Cię rozumie i stara Ci się pomóc. Zwykle człowiek chory nie wierzy, że ktoś go rozumie.

Podziwiam Tekle, że pomimo tego, że jej umysł nie pracuje na "zdrowym trybie" - potrafi ona znaleźć pasję, odskocznię od tej swojej choroby. Ja chyba bałabym się wyjść z domu. Bo nie oszukujmy się - schizofrenia to choroba. Nie ukrywajmy tego, nie bójmy się o tym mówić. Tacy ludzie potrzebują pomocy, wsparcia - ale też przede wszystkim zrozumienia...
W przypadku Tekli jej odskocznią jest hokej na lodzie. Daję jej to w jakiś sposób możliwość odizolowania swoich złych, natrętnych myśli. Jako zwykła dziewczyna przeżywa pierwszą miłość, bojąc się, że chłopak jeśli dowie się, że ona jest chora - nie będzie chciał być ze świrem. Ukrywa to nawet przed przyjaciółką. Zobaczcie, jak my mało wiemy i jak mało rozumiemy takich ludzi. Oni (tak jak główna bohaterka) starają się to ukrywać, gdyż boją się odrzucenia przez innych.

Jednak, gdy nasz umysł nie pracuje tak jak powinien - wtedy zaczynają się paranoje, omamy co może doprowadzić do wybuchu, krzywdy, skrzywdzenia kogoś, komu nigdy nie zrobilibyśmy krzywdy itp.

Książka napisana jest prostym językiem. Łatwo się ją czyta. Opisy codziennego życia dziewczyny, jej codziennego lęku, schiz, natrętnych myśli. Niby nic takiego - a jednak końcówka książki zaskakuje... Ale zrozumie ją tylko ten, kto postara się poczuć i zrozumieć człowieka chorego na schizofrenię.

Szczerze polecam, gdyż mało takich książek.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję serwisowi nakanapie z Klubu dla Recenzenta 😊