Diabelna prawda recenzja

W pierwszych słowach chcę podziękować za możliwość recenzji.

Z twórczością P.K Farion spotkałam się na Wattpad, ale jak na razie nie miałam okazji zapoznać się z nią bliżej z powodu braku czasu.
Jestem chyba jedyną osobą, która nie czytała pierwszej części i dlatego było to sporym wezwaniem, by wgłębić się w losy Błażeja i Sary.
Przez pierwsze rozdziały musiałam się naprawdę dobrze skupić. Na całe szczęście autorka wyjaśnia w trakcie książki, dlaczego i co się wydarzyło w poprzedniej części.
Dowiadujemy się m.in., że on jest gliniarzem, ale ma uchodzić za bandziora i działać pod przykrywką. Ona miała być kretem, bo nie budziła większego zainteresowania i niespecjalnie zwracała na siebie uwagę.
Następne wydarzenia sprawiają, że nasz
główny bohater Błażej popada w głęboką depresję po utracie ukochanej.
Na domiar złego zaczął popadać w paranoję i jak czytamy, miewał też silne duszności i kołatania serca wynikające z własnej niemocy. Wynikiem tak silnych emocji aż dziw, że nadal miał w sobie tyle siły, by dalej walczyć o tę kobietę.
Czy była tego warta?
Dla niego tak, gdyż widział dla nich wspólną przyszłość i nade wszystko chciał ratować ten związek, co dla niektórych jest to ciężkie do zrozumienia, gdyż każdy ma swoją granicę cierpienia.
Skazą w jej emocjach i postępowaniu można obarczyć jej rodziców, dla których pieniądze były ważniejsze niż życie i normalność.
Ukrywanie prawdy przez wszystkich sprawiało, że ludzie w tej historii stali się inni i to nie koniecznie w dobrym tego stopniu zaznaczeniu. Sara typowa histeryczka co bywało chwilami irytujące i nie do zniesienia, no bo ileż można płakać? No, a on?
Błażej był ciągłym kłębkiem nerwów, ale czy ona go znienawidziła za całą prawdę, czy też to doceniła, to...

Tego dowiemy się już w kolejnej części Diaboliczna miłość.
W założeniu wszystko miało iść gładko, ale i tu życie pokazuje, że nie zawsze idzie to tak gładko jak to sobie założymy.
Prawda, ta cała czy też ta połowiczna nieraz potrafi zadać śmiertelny ból od samego środka. Najbardziej zaintrygował mnie i też chwilami irytował wątek matki Sary, bo ta kobieta jak dla mnie mogłaby zyskać miano "kobiety mafii", a dlaczego?
Dlatego, że tylko taka osoba z twarzą pokerzysty i pełnym wyrachowaniem byłaby w stanie coś takiego zrobić, aby zdradzić męża, a w wyniku tego łagodnie mówiąc, został on stracony, oraz aby poświęcić swoją córkę!!! Tylko w imię czego to wszystko? Oczywiście w imię pieniędzy, bo tylko one się liczyły, a co z tego, że były one zdobyte nielegalnie?!
Ta książka to taka wybuchowa mieszanka: nadziei, lęku, różnych odcieni miłości i...nienawiści.
Czy polecam tę książkę ? Cóż, ciężko mi to jednoznacznie stwierdzić, ale o tym, jaka jest naprawdę, to najlepiej przekonać się samemu, tak więc... Czas na lekturę.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.