Diabeł ubiera się u Prady recenzja

Jakiś czas temu oglądałam film na podstawie 'Diabeł ubiera się u Prady'. Ekranizacja bardzo mi się spodobała - głównie dzięki fantastycznej Meryl Streep - dlatego postanowiłam przeczytać książkę.

Główna bohaterka, Andrea Sachs to zwyczajna dziewczyna z małego miasteczka, która z nadzieją na karierę dziennikarki studiuje i mieszka w Nowym Yorku. Mimo iż nie ma zielonego pojęcia o świecie mody, stara się o posadę asystentki Miranda Priestly, szefowej Runwaya, wierząc, że dzięki temu w przyszłości uda jej się pisać dla New York Timesa. Andrea nawet w najgorszych snach nie przypuszcza, że jej nowa szefowa to istny diabeł.

Trochę inaczej wyobrażałam sobie główną bohaterkę. Liczyłam na to, że będzie bardziej charakterna i da popalić swojej szefowej i współpracownikom. Ona jednak dość szybko dopasowała się do reszty tego 'świata' i z pokorą znosiła humory swojej szefowej.
Nie zawiodłam się za to na postaci Mirandy. Zimna, oschła, bez krzty dobroci - taka jak powinna być. Zdecydowanie moja ulubiona postać z całej powieści.

Bardzo spodobało mi się przedstawienie świata mody od środka. Jeśli kogoś interesuje ta tematyka na pewno będzie zachwycony. Za główną zaletę książki uważam jednak postać Mirandy Priestly, jak już pisałam moja ulubiona bohaterka. Nadała tej powieści charakteru. Spodobał mi się również humor obecny w książce. Lekki i niewymuszony.
Zawiodłam się trochę na zakończeniu. Oczekiwałam jednak czegoś innego. Troszeczkę wymuszony wydawał mi się również niewielki wątek miłosny. Moim zdaniem był zupełnie zbędny.

Pomimo kilku wad z czystym sumieniem mogę polecić tę książkę. Nawet dla samej Mirandy Priestly. Lekki odstresowywacz na wiosenne popołudnia.