Diabeł ubiera się na czarno recenzja

„Ból jest nieodłączną częścią życia. Tak samo, jak radość. (...) pamiętaj: jeśli coś nie sprawia, że rośniesz czy zaczynasz kwitnąć – zrezygnuj z tego”.

„Każda decyzja, która podejmiesz, ma jakąś przyczynę”.

L.J Shen to autorka, którą pokochałam za serię „Święci grzesznicy” i choć oprócz niej przeczytałam jeszcze tylko dwie inne książki autorki: „Złodziej pocałunków” oraz „Uwodziciel” to każda z nich naprawdę bardzo mi się podobała.

„Diabeł ubiera się na czarno” zaintrygował mnie przede wszystkim opisem. Byłam niezwykle ciekawa, czy ten tytułowy diabeł rzeczywiście zasłużył na swój przydomek. I wiecie co? Gdybym mogła to bym tego aroganckiego Chase’a, zdzieliła czymś po głowie – choć muszę przyznać, że wcale nie przeszkadzało mi to w swego rodzaju fascynacji jego osobą.

Mogłoby się wydawać, że historia Chase’a i Maddie to taka opowieść, o której często można usłyszeć.
Poznali się, zaczęli spotykać, on chciał jedynie seksu, ona czegoś trwałego i nagle wydarzyło się coś, co złamało Maddie serce i odeszła, nie pozwalając na to, by Chase jeszcze bardziej ją zranił.

Gdy pół roku później Maddie na progu budynku, w którym mieszka spotyka Chase, nie ma pojęcia, że ten diabelski mężczyzna będzie potrzebował jej pomocy. I choć z całym sił chciałaby mu odmówić, nie jest w stanie tego zrobić, bo to, by pomagać ludziom, jest w niej głęboko zakorzenione.

Czy Maddie będzie w stanie udawać szczęśliwą narzeczoną? Jak wielki wpływ na jej decyzję będą miały wspomnienia związane z Chase’em? Czy pokrętny los stawia właśnie na jej drodze szansę na prawdziwie szczęście, czy może po tym wszystkim kolejny raz skończy ze złamanym sercem?

***

Z dotąd przeczytanych książek autorki, to Brutal z „Intrygi” był moim ulubionym bohaterem i cóż tu dużo mówić – chyba właśnie znalazł się ktoś, kto będzie dla niego idealnym konkurentem. Idealnie byłoby rzecz – „ależ to było dobre” – oj tak, te słowa doskonale oddają całą tę historię, nawet już pomijając chęć rozwalenia czegoś na głowie Chase’a. Żeby jednak nie obrósł nam za bardzo w piórka, muszę podkreślić, że Maddie dorównywała mu osobowością, choć była zupełne inna od niego, niemniej równie mocno wyjątkowa. Być może jej bierność i nazywanie przez innych męczennicą mogłoby ją sklasyfikować jako „nijaką”, jednak ja nie wyobrażam sobie, by mogła być inna.

Cała ta historia to istny rollercoaster emocji. Złość, pożądanie, irytacja, śmiech, smutek… W tej książce dzieje się naprawdę wiele i każda chwila z nią spędzona była dla mnie doskonale spędzonym czasem.

Dla mnie „Diabeł ubiera się na czarno” to historia o walce z samym sobą, o miłości, przyjaźni, zrozumieniu, stracie. To piękna opowieść o drugich szansach i miłości, która przychodzi nieproszona i która robi ci w życiu naprawdę spory bajzel.

Ja jestem tą historią oczarowana, więc nie pozostaje mi nic innego, jak wam ją polecić. Jestem ogromnie ciekawa, czy wasze serce zdobędzie równie łatwo, jak moje.