Powiem tylko raz recenzja

Przyznaję się bez bicia, że nigdy jeszcze nie czytałam żadnej książki Lisy Gardner, a co za tym idzie, jest to moje pierwsze spotkanie z detektyw D.D. Warren. Czy udane? W zasadzie to sama nie wiem jak odpowiedzieć na to pytanie. W mojej subiektywnej skali, jeżeli książka jest wybitnie dobra i wciągająca, to czytam ją góra dwa dni, bo nie mogę się oderwać nawet na chwilę. Ile zatem czytałam "Powiem tylko raz"? Miesiąc!
Zacznijmy jednak od zarysu fabuły. Książka opowiada, tak jak wspomniałam wyżej, o kolejnym śledztwie prowadzonym przez D.D., które jest powiązane z nieumyślnym spowodowaniem śmierci sprzed lat. Za jedną i drugą zbrodnię odpowiedzialna jest ta sama kobieta - Evie, jednak detektyw zaczyna wątpić w to czy przed laty słusznie uwierzyła domniemanej zabójczyni. Ta historia ściśle przeplata się z opowieścią Flory, czyli kolejnej głównej bohaterki, która była więziona i torturowana przez pewnego niezrównoważonego psychicznie kierowcy tira i z trudem udało jej się uciec, jednak to przez co przeszła, dobitnie odbiło się na jej psychice.
Początkowo w ogóle nie mogłam się wkręcić w fabułę i co chwila odkładałam tę pozycję na bok, bo dosłownie przez dwie trzecie całej historii, doskonale wiedziałam kto jest poszukiwanym zabójcą, a co to za czytanie kryminału/thrillera, gdy wie się, kto dopuścił się głównego przestępstwa. Właśnie z tego powodu ciężko mi uznać tę pozycję za bardzo dobrą.
Nie zrozumcie mnie źle, ma ona wiele plusów i kilka elementów naprawdę mi się podobało. Uważam np. za świetne, że cała historia przedstawiana jest z perspektywy trzech kobiet, bo dzięki temu dużo łatwiej nam zrozumieć, co się wydarzyło przed laty, a co się dzieje teraz. Każda z kobiet w innym momencie uświadamia sobie różne rzeczy i wpada na tropy, co jest naprawdę ekscytujące. Dodatkowo autorka bardzo dobrze prezentuje nam bohaterów i motywy ich działań i bardzo ciężko nie lubić którejkolwiek z postaci, bo tak naprawdę do ostatniej strony kibicowałam im wszystkim w wyjaśnieniu sprawy. Duży plus ma u mnie także motyw darknetu, bo nie ukrywam, że ten temat od lat mnie fascynuje, a Lisa Gardner napisała to wszystko w taki sposób, jakby dokładnie znała działania przestępców grasujących w tym miejscu. Całość napisana jest bardzo dobrze i czyta się naprawdę szybko, o ile oczywiście uda nam się wkręcić w fabułę.
Sama nie wiem czy udałoby mi się ją skończyć, gdyby nie audiobook, dlatego właśnie ciężko mi jest wystawić obiektywną ocenę. O ile nie brać pod uwagę tego, że całość jest bardzo przewidywalna to może i bym dała 10/10, ale muszę jednak odjąć kilka punktów, bo zostałam przez autorkę pozbawiona elementu zaskoczenia.