Deklaracja recenzja

Do książki przyciągnięła mnie okładka, bo wydała mi się bardzo głęboka, o ważnym znaczeniu. Przedstawia motyla w kole z drutów, przedstawia zamkniętego motyla. Przyciągniął mnie również do tej książki jej opis. I nie żałuję, że to właśnie tą książkę zdecydowałam się przeczytać i zrecenzować.

Motyl na okładce symbolizuje Annę- nadmiara która nie ma prawa żyć, według niektórych.

Ta historia opowiedziana w książce jest skutkiem wynalezienia leku na długowieczność, leku który hamuje nasze starzenie się, leku który uodparnia nas na choroby i różne dolegliwości. Ludzie żyją wiecznie i wydają na świat potomstwo czego skutkiem jest brak miejsca na ziemi. Potem decydują się zabijać każdenastępne dziecko każdego człowieka, ale to i tak za mało... W końcu powstaje deklaracja dzięki niej ludzie nie mogą mieć dzieci chyba...że zrecygnują z wiecznego życia.

Anna jest 14 dziewczyną, która nie ma praw, ponieważ jest nielegalna. Chce być jak najlepsze, chce odkupić cechy swoich rodziców. Lecz pewnego dnia zjawia się w ośrodku nowy nadmiar- Peter, który opowiada jej o życiu poza murami ośrodka. Przyszedł ją uwolnić- jak powiada. Lecz to nie będzie takie łatwe.

Ta książka mnie zachwyciła, wstrząsnęła mną do samego końca. Akcja książka dzieje się w roku 2140, w świecie w którym od wielu lat trzeba wybierać albo żyć wiecznie, albo mieć jedno dziecko. Na tym świecie żyją tylko starzy ludzie, a młodzi umierają albo są ich sługami.



Postać Anny jest...zagubiona, wierzy w to, że jest złem, że Matka Natura nie chciała żeby przyszła na świat. I nienawidzi swoich rodziców, ponieważ jej przełożona wmówiła jej, że są to podli, źli ludzie. Anna jest prefektem i chce być jak najlepsza, chce być dobrym nadmiarem. Nie może przyjąć do swojej myśli tego, że może być kimś innym, kimś ważnym, ważnym dla kogoś.

Dzieci w ośrodku mają trudne życie, książka pokazuje, że nie wszyscy mają życie usłane różami.

Niektórzy ludzie w książce oddawali swoje dzieci dobrowolnie, skazywały je na wychowanie bez rodziców, na ciągłą pracę. Ale jedno jes pewne p. Malley stworzyła arcydzieło. Książka jest godna uwagi. Polecam ją serdecznie!