Debeściara recenzja

Ewa Pirce w zupełnie nowej, zaskakującej odsłonie. Dano już tak bardzo nie uśmiałam się podczas czytania. Głośne, niekontrolowane wybuchu śmiechu gwarantowane.

Poznajemy Monikę Cipuchę, pannę, po trzydziestce, bez pracy i perspektyw. Jest bardzo pyskatą, niezgodną osobą, która potrafi kłamać na zawołanie. Drze koty nawet z kotem Sierściuchem. Zawsze i wszędzie ma pod górkę – przynajmniej tak jej się wydaje. Złośliwość rzeczy martwych w przypadku jej osoby nie ma granic. Pech towarzyszy jej nieustannie, a poniedziałki są wręcz koszmarne. Musi użerać się, ze złośliwymi współlokatorkami, które źle jej życzą. Nieoczekiwanie znajduję pracę, dla której jest wręcz stworzona a, to, że kompletnie nie ma do niej kwalifikacji to rzecz mało istotna. Na jej drodze niespodziewanie staje bardzo przystojny mężczyzna Julian, który zwraca uwagę na naszą Monikę – czemu bardzo się dziwią jej znajomi. Wkrótce okazuje się, że jest on jej szefem…

Stworzenie dobrej komedii to nie lada wyczyn. Pani Ewa zrobiła to bardzo dobrze. Jest to wręcz absurdalna komedia pomyłek, przepełniona niesamowitymi tekstami i ripostami. Nie do końca polubiłam naszą bohaterkę, muszę przyznać, że w życiu prywatnym taka osoba bardzo by mnie irytowała. Ale jako postać w książce jest doskonale wykreowana i ukazana. Wątek romansowy ciekawie ukazany, połączenie pechowej Moniki i ułożonego Juliana to bardzo trafny zabieg. Różnią się od siebie prawie wszystkim i jednocześnie bardzo do siebie pasują. Rewelacyjna, zaskakująca, nie do podrobienia babcia Moniki, cóż to za kobieta! Pikanterii dodają mocne i odważne sceny seksu idealnie wplecione w całość. Pomysły Moniki zaskakują i wychodzą po za wszelkie schematy, często są tak głupie, że aż śmieszne. Typowa niepoprawna blondynka, która nie potrafi pojąć pewnych, oczywistych rzeczy.

Jest to bardzo przyjemna i lekka lektura, którą czyta się bardzo szybko. Trzeba podejść do niej z dystansem, z przymrużeniem oka i nie brać jej dosłownie. Polecam idealna chwila rozrywki gwarantowana :)