Dama recenzja

“Dama” Dagmary Andryki to już trzecia odsłona przygód niezawodnego teamu Anny Marii Kier, Wandy Lechickiej specjalistki od wirtualnego świata we współpracy z Piachem, człowiekiem do zadań specjalnych. Ten tom to kontynuacja rodzinnych perypetii Anny oraz kolejna kryminalna sprawa do rozwikłania.

Tym razem do rozwiązania jest zagadka tajemniczego zaginięcia sprzed lat małej Zosi. Matka obwinia byłego męża o zniknięcie córeczki i nie może pogodzić się ze stratą. Pojawia się nowy trop. Znaleziono klucze, które znajdowały się w momencie zniknięcia dziewczynki w jej wózku. Detektywi szybko ustalają, że ojciec nie miał nic wspólnego z tą sprawą i zamykają śledztwo. Anna podskórnie czuje, że za szybko zakończyły sprawę. Przełomowy moment następuje, gdy znika kolejne dziecko. Kobiety wracają do miejsca zamieszkania zaginionej Zosi. Dochodzą do wstrząsającego odkrycia, okazuje się, że porwań było więcej. Jakich szokujących odkryć dokonają, nie zdradzę, ale odsyłam Was do lektury.

Jestem pod ogromnym wrażeniem przemiany, jaka dokonała się w Annie, jak ewoluuje z każdą przeczytaną stroną. Odkąd przestała być piczką zasadniczką, taką bezbarwną niezdecydowaną osobą, zaskarbiła moją uwagę i przychylnym okiem spojrzałam na tę postać. To, co ją charakteryzuje to determinacja, spostrzegawczość i bystrość umysłu.
Choć początek przyjaźni z Anną nie należał do najlepszych, z mojego punktu widzenia tak teraz z niecierpliwością maniaka czekam na finałowy tom. Jestem bardzo ciekawa, co przygotowała dla czytelników Pani Andryka, a myślę, że odpali niezłą bombę.
Nic w tej powieści nie jest takie, jakim wydaje się na pierwszy rzut oka, a mafijna działalność ojca kładzie się cieniem na życiu Anny. Elementy układanki, jak brakujące puzzle, wskakują na swoje miejsce i zaczynają tworzyć spójną całość. Zwroty akcji i nowe tajemnice dopełniają historię.

W tej części widzimy nacisk na rozwikłanie zagadki śmierci matki Anny. Co stało się z tą kobietą? Dlaczego musiała zginąć? Dlaczego ojciec zlecił jej śmierć? Wspomnienia o matce w przypadku bohaterki to duże słowo, bo praktycznie nie ma żadnych, ojciec zadbał o to w najdrobniejszym szczególe. Anna boleśnie dowiaduje się, że jej życie nie było poddane przypadkowi, tylko stało się zaplanowaną i kontrolowaną mistyfikacją. Ojciec zgrabnie pociągał za sznurki, by stworzyć pozornie szczęśliwe życie córce, dlatego ona prze niczym taran do przodu, by odnaleźć odpowiedzi na dręczące ją pytania o przeszłość matki.

Tajemniczość to domena autorki, odwracania uwagi od głównego tematu, aby wzbudzić ciekawość czytelnika. Już nie mogę doczekać się finałowego tomu.