Czytając o matce recenzja

"Czytając o matce" była ciężka do przebrnięcia, nie tylko ze względu na pokaźną ilość stron (siedemset czterdzieści jeden), ale też z powodu formy tekstu ciągłego. W książce jest bardzo mało dialogów, a opisy narratora są nieco dezorientujące. Bardzo dużo określeń, rozwlekłe opisy sprawiły, że w pewnym momencie gubiłam wątki i ciężko mi było się skupić na akcji. W pewnych momentach proza przybierała formę poetycką wręcz, co niekoniecznie pasowało do sytuacji i akcji książki, której bohaterowie zostaliby lepiej zobrazowani w krótszych i bardziej ciętych charakterystykach bądź pośrednio poprzez samo działanie. Dziwne były też dla mnie fragmenty dziennika matki. Na nich skupiły się moje największe oczekiwania i dlatego na nich zawiodłam się najmocniej. Różnica między narracją a fragmentami dziennika była praktycznie niezauważalna, więc nie było tego przeskoku między perspektywami rozdziałów.
Tematyka książki jest kontrowersyjna, ale sama książka nie dała mi odczuć w pełni całego tego brudu i zła, o którym jest mowa w opisie na okładce. "Gdzie jest granica, za którą świat rozpada się na milion brudnych kawałków?" No cóż, nie dowiedziałam się tego. Zabrakło jakiegoś konkretu, autor nie dobił mnie, nie zszokował spostrzeżeniami. Chociaż niektóre opisy były brutalne aż za bardzo, można by powiedzieć przejaskrawione. Sam początek był dość mocno odrzucający, bo jak na tak dobitny opis brutalnych obrażeń cielesnych, był mało szczegółowy.
Ciężko mi polecić tą książkę, choć nie jest tragiczna, tylko po prostu źle oszlifowana. Nie wniosła raczej do mojego życia informacji, których oczekiwałam, a spostrzeżenia głównego bohatera nie dały mi do myślenia. Dobry pomysł, aczkolwiek wykonanie zostawiające wiele do życzenia. Chociaż być może ktoś mógłby znaleźć i docenić pozytywy tej powieści bardziej ode mnie. Ta pozycja literacka nie przemówiła do mnie, ale to może głównie dlatego, że nie potrafiłam zrozumieć głównego bohatera.
Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.