The Binding recenzja

Zachęcona wieloma pozytywnymi opiniami o tej książce postanowiłam po nią sięgnąć. Wielkie oczekiwania oparte na przeczytanych recenzjach i wystawionych ocenach nie do końca zostały spełnione.

Każdemu czytelnikowi książki kojarzą się z samymi przyjemnymi chwilami. Są one dla nas pewnego rodzaju sposobem na oderwanie od problemów życia codziennego. Zabierają nas w podróż, czasem bardzo odległą.

Księgi zapomnianych żyć to coś zupełnie innego. Tutaj jesteśmy w świecie, gdzie książki kojarzą się ze złem, czarną magią, śmiercią i kradzieżą. Emmet to młody chłopak, który wiedzie dosyć proste życie na wsi wraz z rodzicami i siostrą. Jego życie obiera zupełnie inny kierunek w dniu, kiedy zostaje wysłany do Oprawiaczki Seredith. Emmet dowiaduje się, że starsza kobieta zajmuje się szlachetnym oprawianiem. Czyli oprawianie odbywa się na prośbę ludzi i pomaga im zapomnieć o czymś złym czego doświadczyli lub czego dokonali. Istnieje też czarny rynek, na którym to oprawiacze kupują wspomnienia ludzkie, aby móc tworzyć z nich książki.
Pewnego dnia Kobieta niestety umiera a Emmet przechodzi pod skrzydła jej syna, który w przeciwieństwie do swej matki oprawia dla pieniędzy. Mężczyzna zabiera go do swojego zakładu i tam daje mu pierwsze zadanie do wykonania.
Chłopak otrzymuje zlecenie oprawienia pewnej dziewczyny. Emmet nie zdawał sobie wtedy sprawy jak ten dzień zaważy na jego przyszłości.

Książka jest podzielona na trzy części. Powieść rozpoczynamy tak naprawdę od środka, Emmet po oprawieniu, chory, starający się wrócić do życia. Druga część opowiada nam co się działo przed oprawieniem i co tak naprawdę do niego doprowadziło. Natomiast trzecia część ponownie zabiera nas do czasu, kiedy Emmet wszystko sobie przypomina.

Dwie pierwsze części są napisane z perspektywy Emmeta natomiast trzecia jest napisana z perspektywy Luciana, chłopaka, który w życiu Emmeta odgrywa chyba najważniejszą rolę.

Uważam, że pomysł na fabułę jest bardzo dobry, ale potencjał tej książki nie został do końca wykorzystany. Wątek samych książek rzeczywiście przewija się przez całą powieść, jednak wątek Oprawiaczy został troszkę pominięty. Brakuje mi rozwinięcia ich historii oraz przede wszystkim samego procesu oprawiania. Mam wrażenie, że autorka bardziej skupiła się na aspektach romantycznych niż magicznych.

Podsumowując, największą zaletą tej książki jest jej odmienność i oryginalność. Pozostawia wiele pytań bez odpowiedzi, ale także pokazuje jak ważną rolę w życiu człowieka odgrywają wspomnienia. Bez nich jesteśmy jak puste, zgniecione pudełko, które ktoś rozłożył i postanowił zgnieść ponownie.