Ktoś, kogo znamy recenzja

Na malowniczych przedmieściach pewnego miasteczka ludzie wiodą spokojne i sielskie życie. W powietrzu aż czuć atmosferę wzajemnej życzliwości i troski. Tu wszyscy się znają i darzą szacunkiem. Ta harmonia zostaje zaburzona, gdy wychodzi na jaw, że ktoś bezkarnie włamuje się do okolicznych domów i przegląda zawartość komputerów ich właścicieli. Zaczynają rodzić się spekulacje i podejrzenia. Atmosfera jeszcze bardziej gęstnieje  po odnalezieniu zwłok kobiety, do której wcześniej również się włamano. Kto stoi za włamaniami i jakie odkrył tajemnice? Czy jest gotów jej ujawnić? A może wszystko wiąże się z morderstwem?  Do czego zdolni są ludzie, aby chronić swoje  sekrety….?

Książka ma bardzo zachęcające rekomendacje.  Świetnie skonstruowany opis, który rozbudza wyobraźnię i kusi.  Wciągający, porywający, niepokojący takie określenia są jak najbardziej pożądane  przy tego typu literaturze. Tego właśnie oczekiwałam.  Pełnego niepokoju i trzymającego w napięciu thrillera, który pochłonie mnie bez reszty.  Ale, czy to dostałam? Na samym początku …Tak. Prolog okazał się dość mocnym i zachęcającym wstępem.  Krwawa scena morderstwa. Mąż zgłaszający zaginięcie ukochanej żony. Krnąbrny nastolatek, który ma niespotykane hobby.  To wszystko świetnie się zapowiadało . Jednak coś poszło nie tak. Coś nie do końca tu zagrało. Może mam takie wrażenie przez wygórowane oczekiwania? A może po prostu takie spowolnienie akcji to świadomy zamysł autorki.  Taki chytry plan, który miał obnażyć prawdę o przedmieściach. Bo czy możemy szczerze, tak z ręką na sercu powiedzieć, ze znamy swoich sąsiadów.  No właśnie….

Zamiast skupić się na prowadzonym  śledztwie, ja bacznie obserwowałam zachowanie sąsiadów. Starałam się wyłapać, kto z kim się przyjaźni, kto jest wścibski, kto lubi plotkować. I wiecie co? Stało się tak jak myślałam. Każdy za wszelką cenę starał się chronić siebie i swoich bliskich. Atmosfera stawała się gęsta od kłamstw i niedomówień. Na światło dzienne wychodziły zdrady, nieuczciwość, wzajemne oskarżenia, zwątpienie.  Zniknęły gdzieś „kryształowe” stosunki sąsiedzkie.  W obliczu tragicznych wydarzeń nie ma miejsca na szczerość i zaufanie. Można dosłownie poczuć zawiść między przyjaciółkami ( och! Współczuję jej, ale dobrze, że nie dotyczy to mojej rodziny).   Dramat. 

Ta książka doskonale  pokazuje jak ludzka psychika działa w sytuacji tragicznych wydarzeń, które mogą zniszczyć wszystko, co przez lada budowaliśmy. Rysuje przed nami realny obraz czynów do jakich jesteśmy w stanie się posunąć  w obronie swoich sekretów . Ukazuje jak bardzo skomplikowane i zawiłe są stosunki międzyludzkie, które ujawniają naszą ciemną stronę.

Mimo,  iż książka zbiera średnie oceny i  u mnie też nie wywołała zachwytu, to uważam, że warto po nią sięgnąć