Na krawędzi prawdy recenzja

Na początku muszę przyznać, że nie czytałam pierwszego tomu, a od razu sięgnęłam po drugi przez opis i uważam, że nic nie straciłam. Wszystko było tak wyjaśnione, że bez znajomości poprzedniczki dałam radę ogarnąć większość rzeczy o których mowa była w tej książce. No dobrze... ale o czym ta książka jest?

Matteo Cardone po dwóch latach wychodzi z więzienia. Jest pewien tego, kto odpowiada za śmierć siostry oraz że to jego żona wydała go policji. Mężczyzna jest rozgoryczony i napędzany przez chęć zemsty. Oczywiście jego życia nie ułatwia też jego brat... który jak się później okazuje ma mroczną tajemnicę, która jest bardzo związana z wypadkiem ich wspólnej siostry.
Matteo ma już gotowy plan odwetu i nawet wciela go w życie... gdy nagle ratuje go jego żona... a co dalej się dzieje, to już słodka tajemnica, którą trzeba poznać czytając książkę.

Właśnie taka niezobowiązująca fabuła, poprzeplatana scenami miłosnymi i przeskakiwaniem między teraźniejszością a przeszłością, mnie zaintrygowała.
I wiem, że może kogoś irytować cofanie się w przeszłości co drugi rozdział i zmienianie perspektyw, ale jak dla mnie dzięki temu mogliśmy dobrze poznać związek Matteo i Letti oraz dowiedzieć się jak to się stało, że Matteo został złapany. Oczywiście mamy też tutaj sprawę kryminalną i motyw zemsty (który będąc szczerym, po połowie książki wydawał mi się przydługi, ale później nabrał sensu i się rozkręcił, chociaż nie byłam do końca zaskoczona tym, jak to się potoczyło), a także wątek miłosny który iskrzył... ale za bardzo to nie wiem czym.

Serio. Rozumiem, że tych dwoje przyciągnęła nutka tajemnicy oraz misja Letti... ale poza drobnymi wyznaniami i przyznaniem się kobiety do tego, co kiedyś robiła to mam wrażenie, że nie do końca się znają. To widać, zwłaszcza kiedy mamy perspektywę Matteo i on opisuje siebie, że jest napędzany zemstą i że wszystko zrobi dla swojej zmarłej siostry... a potem rozdział dalej prawie tymi samymi słowami Letti opisuje Matteo i w sumie nic więcej nie dodaje oprócz tego, że się o niego boi. Jak dla mnie wypadło to mega słabo, a ich związek podobał mi się tylko w łóżku i gdy była konfrontacja z ojcem Letti (to była piękna scena).

Na koniec dodam, że choć czytałam tę książkę bardzo długo (przez nawał pracy do matury), to była na tyle dobra, żeby oderwać się od moich myśli i rozerwać. Dlatego książka dostaje ode mnie 6/10.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.