Gorsza siostra recenzja

„Drogę do szpitala znała na pamięć. Niby to tylko rok od postawienia Idzie diagnozy-a przecież była tu już tyle razy! Lubiła iść na piechotę ze stacji metra, z biegiem lat coraz bardziej podobał jej się Ursynów. Kiedyś była tu okropnie szara, betonowa pustynia. Z czasem między blokami rozrosła się roślinność, było dużo zieleni, skwerów. Nawet ten budynek, Instytutu Hematologii, Urszula lubiła. Wyrastał przed nią jak dziób statku ‘Batory’. Bo i trochę przypominał statek, z bulajami tuż pod półokrągłym dachem. Przed wejściem zakręciło jej się w nosie, kichnęła. Kilku wychodzących spojrzało na nią z jawną przyganą. Ona sama szybko zrobiła w głowie rachunek sumienia.”

„Gorsza siostra” nie jest łatwą książką. Ida, dwudziestopięciolatka, szczęśliwa żona i matka jest poważnie chora. Wykryto u niej niedawno białaczkę i jak się okazuje, choroba postępuje bardzo szybko, systematycznie wyniszczając organizm kobiety. W tym momencie ułożone życie kobiety wywraca się do góry nogami. Mama Urszula bardzo boi się o swoją jedyną córkę. Jest pełna obaw, że Ida nie wygra walki z chorobą i pozostawi samych męża Tomka oraz zaledwie dwuletnią córeczkę Dziunię. Aby uratować kobietę potrzebny jest przeszczep. Najgorszą wiadomością jest jednak fakt, że nikt z rodziny nie może być dawcą szpiku. Czy uda się na czas znaleźć kogoś, kto będzie pasował do oddania szpiku? Mama Idy jednak tak szybko się nie podda i będzie szukać, aż uratuje swoją jedyną córkę. Urszula miała ostatnio przedziwny sen, w którym jej zmarła matka mówiła jej, żeby pojechała do wuja Iwona. Kobieta jest totalnie skołowana i nie wie, co to może oznaczać. Podczas rodzinnego spotkania okaże się, że wuj Urszuli, zakonnik z opactwa benedyktynów w Tyńcu, zna rodzinną tajemnicę, pojawi się światełko w tunelu. Co prawda wuj Urszuli składał przysięgę milczenia, jednakże w sytuacji, gdy ważą się losy życia i śmierci, czuje się zwolniony z jej dotrzymania. Czy uda się wykorzystać kolejną szansę na znalezienie dawcy szpiku? Jakie konsekwencje niesie ze sobą decyzja podjęta przez zakonnika?

Jagna Kaczanowska, rocznik 1977. Z wykształcenia psycholog, z zawodu dziennikarka, wieloletnia prowadząca działu psychologia w miesięczniku Twój STYL. Mama Ani i Michała, partnerka Romana Bugaja, aktora i boksera, dwukrotnego mistrza świata w kick-boxingu. Uwielbia jeździć konno, zajmować się ogrodem, czytać książki i uprawiać turystykę z dziećmi. Mieszka z rodziną, psami i kotem w Milanówku pod Warszawą.

Justyna Bednarek polska poetka, pisarka i ilustratorka. Z wykształcenia jest romanistką, ale od lat pracuje jako dziennikarka i redaktorka w pismach kobiecych. Nie zrobiła doktoratu w Szkole Nauk Społecznych (choć zaczęła), za to urodziła troje dzieci: Bartka, Antka i Basię. Mieszka w małym domku na warszawskich Bielanach, do którego dostępu broni bardzo brzydki rudy kundelek o imieniu Merda.

Po raz pierwszy miałam przyjemność poznać twórczość autorek. Jestem pod ogromnym wrażeniem, jak powieść „Gorsza siostra”, jest piękna i zarazem chwytająca za serce. Wiele osób z nas, może spotkać taka sama sytuacja, jak Igę. Ta powieść jest tak bardzo prawdziwa, że podczas lektury nie mogłam się od niej oderwać. Były takie momenty jak zwątpienie, radość, smutek, niedowierzanie, nadzieja, że wszystko zakończy się dobrze. Ale jak potoczyły się losy Idy musicie sami się przekonać.

Powieść jest napisana z różnych ram czasowych takich jak: czasy przedwojenne, II wojna światowa, komunizm, czasy współczesne. Moim zdaniem taki zabieg daje czytelnikowi możliwość lepszego poznania bohaterów, jak i wydarzeń, które miały wtedy miejsce. Mamy wręcz odczucie, że nie czytamy książki, a bierzemy rzeczywisty udział w życiu Idy, Urszuli, Tomasza i reszty osób. Już od dawna czekałam na taką powieść, która wciągnie mnie do reszty i nie da o sobie zapomnieć na długi czas. Podczas lektury płakałam, jak jeszcze nigdy dotąd, co naprawdę zdarza mi się bardzo, ale to bardzo rzadko. Jednak tym razem było zupełnie inaczej, ale myślę, że tak właśnie miało być.

Autorki miały nie łatwe zadanie, żeby napisać taką książkę. Poruszyły bardzo trudny temat, jakim jest białaczka i co za tym idzie wydarzenia, jakie towarzyszą leczeniu, szukaniu pomocy, relacjach między bliskimi. Moim zdaniem wykonały swoje zadanie świetnie i napisały powieść, którą warto przeczytać, a nawet wręcz trzeba. Powieść trafi do waszych serc i zostanie tam na dłużej. Jeśli szukacie czegoś innego niż dotychczas czytaliście, co wniesie nutę refleksji i da wam do myślenia, to książka „Gorsza siostra” jest odpowiednim wyborem. Dlatego zachęcam was do zapoznania się z nowością od świetnego duetu jakim jest Justyna Bednarek i Jagna Kaczanowska.

„W Polsce co 40 minut ktoś dowiaduje się, że choruje na nowotwór krwi…” Badajmy się i oddajmy krew, jeśli możemy dla ludzi, którzy ją potrzebują.