Tango dla trojga recenzja

Być może nie wszyscy wiedzą, że Maria Nurowska jest bardzo znaną współczesną powieściopisarką. Niemal każda jej książka staje się bestsellerem, nie tylko w naszym kraju, ale również we Francji czy w Niemczech. Jej powieści przetłumaczone zostały aż na szesnaście języków, w tym chiński i koreański.
Kilka lat temu miałam jakąś fazę, że przeczytałam ciurkiem, jedną za drugą kilka jej powieści. Muszę jednak stwierdzić, że lepiej jest dozować sobie te książki. Powieści Marii Nurowskiej są moim zdaniem takim innym nieco gatunkiem literackim, niż ostatnio popularne książki innych autorów. Po prostu jej proza zdecydowanie odbiega od tego, co się czyta tak na co dzień. Zauważyłam, że w zasadzie głównymi bohaterkami jej powieści są kobiety wplątane często w niełatwe i wielkie uczucia.
"Tango dla trojga" to nie do końca zwykły romans, powieść ta skłania również do refleksji...

Już sam tytuł brzmi dość intrygująco, bo czy w ogóle możliwe jest tango we troje?
Znany i uznany aktor oraz jego dwie żony - była (starsza) i obecna (młodsza), obie są aktorkami.
Zygmunt obecnie jest z Olą, młodą aktorką u szczytu sławy, właściwie można powiedzieć, że tę sławę zawdzięcza jemu, gdyż to on pomógł jej wybić się grupy przyszłych aktorów i wprowadził na wielka scenę. Dla niej również zostawił Elżbietę, pierwszą żonę. Ola ma ciągle jakieś dziwne poczucie winy, chciałaby żeby Elżbieta nie czuła się tak bardzo odrzucona. Chcąc jej jakby wynagrodzić fakt, że mąż ją porzucił lub w jakiś sposób odkupić swoją (lub jego) winę, wpada na szalony pomysł wystawienia sztuki o Molierze i jego żonie oraz kochance. Rolę żony zagrałaby Elżbieta, Ola kochankę a samego Moliera Zygmunt...
Z pewnością nie jest to proste zadanie do realizacji. Zaczynają się intrygi, nowe, toksyczne relacje, co doprowadza młoda aktorkę do paranoi, w której prawda miesza się jej z fikcją. Nawet sami, czytając w pewnym momencie nie możemy być pewni czy mowa jest o wystawianej sztuce, czy o teraźniejszym losie bohaterów. Czy jest to gra, czy życie?

Czytając tę książkę, momentami odniosłam wrażenie, że autorka zainspirowała się autentyczną historią małżeństwa znanych aktorów polskiej sceny. Niektóre zachowania bohaterów tej powieści zbyt łudząco ją przypominają. A może to tylko moje odczucie...
Powieść jednak zrobiła na mnie wrażenie, mimo faktu, że zakończenie mnie nieco rozczarowało.
To lekka i refleksyjna książka o rywalizacji, o przyjaźni i miłości, o trudnych wyborach życiowych oraz ich konsekwencjach.
Jednak myślę, że warto czasem sięgnąć po książkę z gatunku tych, które niezbyt często się czyta.