Rodzina Monet. Perełka recenzja

Halie Monet ma absolutnie wszystko: jest młoda, piękna, mądra i bajecznie bogata (chociaż sodówka nie uderzyła jej do głowy i dziewczyna potrafi zachować się skromnie). Dodatkowo ma 5 braci, z którymi w różnym stopniu się dogaduje. Wie, że może zawsze na nich liczyć, bo w końcu są rodziną. A w Rodzinie Monet jedyną i pewną rzeczą są właśnie więzy krwi.

Rejsy luksusowym jachtem po Morzu Śródziemnym, szybki wypad na Wyspy Kanaryjskie, spontaniczna wycieczka nad wodospad Niagara, przejażdżka po wzgórzach Hollywood, kolacje w najlepszych restauracjach. I choć Hailie nadal z przekonaniem powtarza, że życie to nie tylko przyjemności, coraz częściej jest gotowa przyznać, że korzystanie z nich naprawdę ją kusi. Nawet jeśli za niektóre przywileje trzeba płacić bardzo wysoką cenę.

Tak oto młoda Monet zaczyna się adaptować w świecie o którym przed śmiercią swojej matki nawet nie śniła... ale jak wyżej zostało wspomniane: są tego konsekwencje. Nie wszystkim można ufać, jedyną pewną rzeczą w życiu takiej osoby jak Halie z takim statusem materialnym to rodzina i niestety dziewczyna boleśnie się o tym przekonuje podczas imprezy zakończeniowej swoich braci, gdzie rozpętuje się istna drama - jedna z najciekawszych scen w tej książce swoją drogą.



I tak oto Halie ląduje w bardzo trudnej sytuacji w której jest "śmiertelnie" pokłócona z jednym z braci i musi się z nim pogodzić podczas kolejnych ekskluzywnych wakacji... gdzie ku nieszczęściu dziewczyny też się będzie wiele działo.

,,Rodzina Monet. Perełka" pokazuje powoli coraz doroślejszą wersję Halie, która zaczyna podejmować własne decyzje, ma więcej swobody i pokazuje, że z jej zdaniem też należy się liczyć. To bardzo miła odmiana od tej wiecznej płaczącej dziewczynki z poprzednich tomów. Jednocześnie niektóre jej decyzje mnie drażnią, a jej wymuszanie niektórych rzeczy łzami czy manipulowanie Willem przyprawia o ścisk żołądka. A to co zrobiła bezmyślnie na samym końcu tej części... Laska ty masz zaraz 17 lat, żyjesz w rodzinie z szemranymi interesami... OGARNIJ DUPĘ I UWAŻAJ BARDZIEJ NA TO CO MÓWISZ. - taka oto była moja reakcja.

Ciężko mi ocenić tę część, bo jednocześnie mi się ona podobała (poprzez luźny styl autorki, rozwinięcie niektórych wątków i progres w charakterystyce poszczególnych postaci - zwłaszcza poznaliśmy trochę więcej kulis z życia Vincenta) i jednocześnie przez końcówkę chciałam rzucić tą książką przez okno...

Dlatego ograniczę się do średniej oceny 7/10.