Zbrodnie bez ciał recenzja

Czy zastanawialiście się kiedyś nad tym, czy istnieje zbrodnia doskonała? Czy można mówić o zabójstwie, kiedy nie ma ciała?

Diana Brzezińska, pisarka, autorka serii o profilerce Czarneckiej i prawniczka, oraz dr Andrzej Gawliński, kryminalistyk i autor książek o polskich mordercach połączyli swe siły, by wspólnie opowiedzieć na te pytania, na które tak trudno jest każdemu z nas jednoznacznie odpowiedzieć.

W nasze ręce trafia rzeczowe i merytoryczne opracowanie. Pisząc „Zbrodnie bez ciał”, autorzy zapoznali się z niezliczoną ilością akt sądowych i zeznań świadków w pięciu najgłośniejszych sprawach o morderstwo, które do dzisiaj elektryzują cały kraj.

W sprawach, w których nie odnaleziono ciał ofiar, a mimo to zapadł wyrok. Przeprowadzili wiele rozmów z ekspertami- śledczymi pracującymi nad tymi sprawami, kryminalistykami, specjalistami medycyny sądowej. W jednym przypadku również ze skazanym za zbrodnię.

Relacjonując nam każdą z tych spraw odkrywali kawałek po kawałku fakty, przedstawiali pracę zespołów dochodzeniowych, na końcu rzetelnie je analizując. W sposób bardzo przystępny wyjaśnili co to jest proces poszlakowy, jak przebiega, oraz czym różni się od tego opartego na dowodach. Opisali jak wygląda często długie i żmudne dochodzenie, kiedy brak ciała ofiary. Co to jest łańcuch poszlakowy i jak istotne i niezbędne jest jego utworzenie.
W książce został również poruszony niezmiernie ważny aspekt zaginięć.

„Z danych statystycznych udostępnionych przez Komendę Główną Policji wynika, że liczba zgłoszonych zaginięć w ostatnich latach w Polsce oscyluje wokół 18-20 tysięcy przypadków rocznie. (…) Część osób nigdy nie zostaje odnaleziona.”

Ile z tych osób to ofiary zabójstw, których ciał nigdy nie odnaleziono?

„Zbrodnie bez ciał” czyta się z wypiekami na twarzy, niczym najlepszą powieść kryminalną, jednak sprawy w niej opisane to nie fikcja. Zło przybiera tutaj bardzo ludzką twarz, często osób najbliższych ofiarom. Nie ma ciała, nie ma zbrodni? Na szczęście to tylko slogan.