Córka nazisty recenzja

Zabrałam "Córkę nazisty" na wakacje, choć książka wydawać by się mogło do specjalnie wakacyjnych nie należy, ale może właśnie taka tematyki potrzebuje oczyszczonego umysłu, który osiągamy właśnie podczas urlopu. Jestem ogromną fanką twórczości Maxa Czornyja i to duże zaskoczenie, że pisarz kojarzony raczej z krwawymi kryminałami bierze się za temat tak trudny jak rozliczanie win oprawców II wojny światowej. Okazuje się jednak że "córka nazisty" opowiada nie tylko o okrucieństwach drugiej wojny, to jest tylko tłem, ta książka stawia fundamentalne pytanie - czy ludzie noszą w sobie gen zła, czy ludzie rodzą się z natury dobrzy czy z natury źli. Autor pokazał poprzez niezwykle zaskakująca historię, jak świat, czas, środowisko w jakim żyjemy, wartości jakie wyznajemy potrafią zdeterminować i określić człowieka, przypiąć mu łatkę z którą będzie żył z wszystkimi tego konsekwencjami.
Główna bohaterka Greta, córka promientnego dowódcy nazistowskiej armii niemieckiej, dożywszy sędziwego wieku zmaga się nie tylko z ciężką chorobą, ale przede wszystkim z poczuciem współwiny za zbrodnie wyrządzone przez ojca nazistę. Przebłyski świadomości przynoszą ponure wspomnienia, które dla starszej kobiety są rodzajem kary za zbrodnie przeszłości, których przecież ona nie popełniła. Terapeutka stawia sobie za zadanie pomoc kobiecie zrozprawieniem się z przeszłością knujac intrygę. Misternie zaplanowane kłamstwo ma pomóc kobiecie odejść w spokoju i pojednać się ze światem ale przede wszystkim z samą sobą. Dla czytelnika nic nie jest oczywiste a wszystko jest zaskoczeniem.
Max Czornyj udowodnił że wielkim pisarzem jest bo stworzył po raz kolejny historię, która do końca jest nieoczywista, przyznam szczerze że do teraz się zastanawiam kim rzeczywiście była główna bohaterka - podejrzewam że taki był zamysł autora, zasiać ziarno niepewności z jednej strony, a z drugiej pokazać że nie istnieje ani gen dobra, ani tym bardziej gen zła. Gratuluję naprawdę dobrej książki i czekam na kolejne co najmniej tak dobre jak ta.