Przysięga wierności recenzja

Jacob Rechnitz, pochodzący z Austrii badacz roślin morskich, ma na swoim koncie znaczne sukcesy naukowe. Mianowicie dokonał odkrycia nowego gatunku rośliny pochodzącej z głębin Morza Śródziemnego i nazwano ją jego nazwiskiem. Ten sukces nie byłby możliwy, gdyby Jacob, pochodzący z biednej rodziny, nie otrzymał pomocy zarówno materialnej jak i intelektualnej od swojego sąsiada – konsula Gottholda Ehricha. Chłopiec był niemal codziennym gościem w domu konsula, jadał tam posiłki, uczył się i bawił z córeczką Szoszaną.

Mała dziewczynka wymyślała różne szalone zabawy, w których dzielnie towarzyszył jej Jacob. Z tych dziecięcych czasów chłopiec pamięta „przysięgę wierności”, której inicjatorką była Szoszana. Powtarzała wtedy, że on jest tylko jej i weźmie go sobie za męża.

Oboje spotykali się jeszcze, kiedy chodzili do gimnazjum, ponieważ Jacob odwiedzał swego dobroczyńcę. Wyjazd na studia spowodował ostateczne rozstanie, ale chłopiec miał stały kontakt z panem Ehrichem.

Po ukończeniu studiów Jacob wyjeżdża do Jafy i tam prowadzi badania naukowe oraz uczy w miejscowej szkole. Wokół jest mnóstwo panien na wydaniu, więc zerkają na młodego nauczyciela, zaprzyjaźniają się z nim. On z kolei nie wybiera żadnej, ale przyjaźni się ze wszystkimi. Nie jest to jednak chęć dochowania wierności złożonej w dzieciństwie przysiędze. Jacob jest zajęty badaniami na roślinnością.

W tym czasie niespodziewanie w odwiedziny do znanego już na całym świecie naukowca przyjeżdża pan Ehrlich z córką. Wracają wspomnienia.

Narracja, jak na noblistę przystało, ponadczasowa i ponadwymiarowa. Szmuel Agnon nakreśla bieżącą rzeczywistość, zatrzymuje na chwilę myśli dotyczące spraw bieżących np. cukru w kawie i wskakuje z opisem np. rodziny jednej z dziewcząt – przyjaciółek. Przedstawia historię przybycia jej rodziny do Jafy. Każda opowieść jest wyjątkowa i intrygująca. Przy okazji tych dygresji obserwujemy odradzanie się hebrajskiego społeczeństwa.

W powieści zdarzają się fragmenty, które przeniknięte są marzeniami, wspomnieniami, majakami itp. Uzupełniają one obraz psychiki bohatera, stany emocjonalne, tkwiące w jego podświadomości. Autor prowadzi czytelnika przez tajniki ludzkiej podświadomości, a czytelnik sam musi ocenić postępowanie bohatera.