Teściowe muszą zniknąć recenzja

Alek Rogoziński „Teściowe muszą zniknąć”

Jest to kolejna z tych powieści, których nie udałby mi się przeczytać gdyby nie jakieś czytelnicze wyzwanie. Tym razem natrafiłam na tę komedię kryminalną tylko dlatego, że autor ma te same inicjały co ja.

Kazimiera jest prawdziwym tzw. „mocherem”. Co niedziela chodzi do kościoła, jest bardzo bogobojna oraz zasila konto radia Święta Jadwiga. Ma bardzo silną osobowość i nie da sobie "w kaszę dmuchać". Swoim zachowaniem może z lekka przytłaczać. (szczerze mówiąc jej postać przypomina mi bardzo te kobiety z memów, które idą ślepo za religią, kościołem, nie dopuszczając do siebie myśli, że nic i nikt nie jest nieomylny...)

Za to Maja jest jej całkowitym przeciwieństwem. Żyje w konkubinacie, chodzi na parady równości oraz przyjaźni się z homoseksualistami. Pomimo iż ma swoje lata, przypomina mi młodą kobietę, feministkę (ale z otwartym umysłem), z którą można usiąść do kielicha i porozmawiać od serca...

O budynku gdzie mieszkają dzieci wspomnianych przeze mnie powyżej kobiet chodzi legenda, o zakopanym drogocennym skarbie. Oczywiście gdy chodzi o pieniądze, znajduje się wiele osób chytrych na wielkie bogactwo. Zaczyna się swoisty "wyścig szczurów".

Wydaje mi się, że tytuł jest trochę mylący… Oczywiście jest motyw dwóch teściowych (nie pałających do siebie ogromnym uczuciem), które aby chronić swoje dzieci wplątują się w szereg intryg, doprowadzających do rozwiązania zagadki oraz uratowania swoich dzieci. Lecz głównym wątkiem wydaje się być schowany rzekomo skarb oraz jego poszukiwania.

Czy w historiach, bajkach, legendach przekazywanych z pokolenia na pokolenie istnieje choć ziarnko prawdy? Czy uda się odnaleźć to co ukryte, a przede wszystkim zapobiec śmierci oraz aresztowaniu niewinnej osoby? To wszystko i jeszcze więcej można znaleźć w tej książce :)

Powieść bardzo mi się spodobała. Zawierała pełno czarnego humoru, którego jestem fanką. Najbardziej jednak spodobało mi się jak autor w bardzo delikatny i subtelny sposób nawiązywał do obecnej sytuacji w naszym kraju (np. do ojca dyrektora, czy też osławionego polskiego radia). Z ogromną chęcią zapoznam się z pozostałą twórczością Pana Rogozińskiego.