Bezczelna recenzja

Powieść obyczajowa, to gatunek, który w ostatnim czasie nie pojawia się u mnie zbyt często. Po kilku rozczarowaniach zaczęłam podchodzić do niego sceptycznie. Jednak Melisa Bel sprawiła, że odkryłam go na nowo i bardzo przyjemnie spędziłam czas z „Bezczelną”. Ta powieść wychodzi poza ramy utartych schematów, jest nowatorska i zaskakująca.

Kinga Ostrowska, to młoda i utalentowana skrzypaczka, która buntuje się przeciw stereotypom i wpajanym jej przez konserwatywnych rodziców zasadom. Poniżana i gnębiona przez Bestię, przybiera maskę bezczelnej i aroganckiej dziewczyny. Jedyną odskocznią od trudnej rzeczywistości jest muzyka, grono zaufanych przyjaciół i tajemniczy Marcel, który poruszy serce dziewczyny. Jednak czy wpajane przez lata zasady pozwolą Kindze na realizację własnych marzeń i pragnień? Czy wyniesione z domu podejście do życia pozwoli jej otworzyć się na miłość?

Akcja powieści toczy się w czasach współczesnych i jest podzielona na dwie części. Pierwsza dostarcza nam wielu informacji o młodzieńczych latach Kingi. Ukazuje jej relacje rodzinne, miłość do muzyki, szkolne problemy i wątpliwości targające jej duszę. Ta część jest bardzo rozbudowana i daje pełen obraz sytuacji, w jakiej znalazła się ta dziewczyna. Druga część pozwala zobaczyć jak wychowanie i wpajane do głowy zasady mogą wpłynąć na dorosłe życie. Kinga jako dorosła i samodzielna kobieta musi poradzić sobie z bolesnymi doświadczeniami i pokonać bariery, które są głęboko zakorzenione w jej sercu.

Na początku z pierwszą częścią miałam mały problem, pokonałam go, wyłączając „dorosłe myślenie”. Stałam się przez chwilę nastolatką i szybko poczułam sympatię do głównej bohaterki. Takie artystyczne osobowości bardzo lubię i doceniam. Druga część już nie wymagała tak drastycznego odmładzania, bym zatopiła się w historii.

#bezczelna jest książką, na którą warto zwrócić uwagę. Autorka poruszyła tu szereg trudnych tematów, z którymi boryka się nie tylko młodzież, ale i wielu dorosłych. Trudne dzieciństwo, fanatyzm religijny, rygorystyczne wychowanie, przemoc, to wszystko kształtuje przyszłość i zostawia po sobie blizny, które wciąż dokuczają. Wbrew pozorom nie jest to lekka i błaha historia. Każda strona jest pełna emocji, które się czuje całym sercem. Są i te dobre i złe. Wywołują smutek, szok, ale i uśmiech a czasami nawet zawrót głowy jak po wódce miętowej.

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona i z pewnością na „Bezczelnej” moja przygoda z twórczością autorki się nie skończy. Zostało trochę wątków, których jestem bardzo ciekawa, a samo zakończenie sprawiło, że mam ochotę na więcej.

Zachęcam Was do poznania bezczelnej Kingi Ostrowskiej. Myślę, że to idealna lektura na letnie wieczory.