Cztery pory roku recenzja

Stephen King jest mistrzem długich opowieści. Wciągających, wielowątkowych historii, z mnóstwem bohaterów i pełnych, charakterystycznego dla autora klimatu. King jest też wielkim zwolennikiem krótkiej formy. Napisał ponad dwieście opowiadań, w większości opublikowanych. Z jakością bywało różnie. Czasem obok perełek pojawiały się teksty trochę słabsze, albo dziwne. Jednak w przypadku Czterech pór roku jest inaczej. Zbiór jest kwintesencją Kinga w najlepszym wydaniu, który sięga po gatunki jak dramat, czy wręcz obyczajówkę. Robi to po mistrzowsku i oto mamy jeden z lepszych zbiorów opowiadań w karierze pisarza z Maine.

Pierwsza nowela, za sprawą doskonałej ekranizacji Franka Darabonta jest wszystkim doskonale znana. Skazani na Shawshank, bo o niej mowa, to niekwestionowany lider zbioru. Dramatyczna historia Andy`ego Dufresne, odsiadującego dożywotni wyrok za morderstwo żony i jej kochanka. Andy jest oczywiście niewinny, więc tym trudniej mu jest odnaleźć się w świecie brutalnych kryminalistów, sadystycznych strażników i totalnej beznadziei. Andy, mimo to jednak nie poddaje się, knując misterny plan ucieczki.

Zdolny uczeń to kolejna historia, tym razem już mająca wiele znamion grozy. Bohaterem jest młody chłopak, odkrywający, że jego sąsiad, sympatyczny starszy pan, jest w rzeczywistości ukrywającym się nazistowskim zbrodniarzem. Ale to dopiero początek tej dziwnej opowieści. Bowiem chłopak jest chorobliwie zafascynowany Trzecią Rzeszą i nie zamierza w żaden sposób powiadomić władz o tym czego się dowiedział. Ma inne plany w stosunku do oprawcy z Auschwitz. Tekst ten z kolei odpowiada na pytanie, jak głęboko siedzi w nas zło i czy da się zapomnieć o koszmarze, którego było się częścią i zostawić daleko za sobą swoją mroczną naturę. Podobnie jak Skazani, nowela ta została zekranizowana, a w roli byłego nazisty wystąpił Ian McKellen, znany m.in. z roli Gandalfa w ekranizacjach prozy Tolkiena.

Ciało to z kolei opowieść o dzieciństwie, dojrzewaniu i poszukiwaniu przygody. Czwórka chłopców wybiera się do lasu, by na własne oczy zobaczyć trupa. To będzie wyprawa ich życia, a dla nas powrót do czasu, gdy byliśmy mali. Bo King jak mało kto potrafi pisać o takich sprawach, no może z wyjątkiem Roberta McCammona i jego genialnych Magicznych lat. King udowodnił to nie raz, chociażby książką To, i pokazuje doskonale w tym opowiadaniu.

Na koniec dostajemy Metodę oddychania, najkrótszy tekst w zbiorze. Bohaterami są bywalcy pewnego klubu, w którym opowiadane są historie. Dzisiaj to Emlyn McCarron uraczy nas opowieścią o odebranym przez siebie porodzie, który rozpoczął się śmiercią pacjentki...

Cztery pory roku można polecić zarówno fanom Kinga, jak i dopiero rozpoczynających przygodę z królem. To cztery historie, wciągające, napisane z rozmachem i poruszające do głębi. Darmowy bilet do umysłu i wyobraźni jednego z najlepszych pisarzy naszych czasów.