Rombo recenzja

Kiedy zjawia się on, zawsze dochodzi do katastrofy. Rombo, swoisty odgłos z wnętrza ziemi poprzedzający ruchy tektoniczne, pojawił się nagle i niespodziewanie dla mieszkańców północnych Włoch. O skali tragedii, jaką uczynił tym ludziom w maju i wrześniu 1976 roku opowiada Esther Kinsky w książce pt. „Rombo”, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Drzazgi, dzięki przekładowi Zofii Sucharskiej.

Siedem różnych relacji mieszkańców okolic Monte Canin splecionych w jedną porażającą opowieść o ludzkim cierpieniu i niezmierzonej potędze natury to zdecydowanie niełatwa lektura. Niesie ze sobą potężny ładunek emocjonalny, sprawia, że na nowo przeżywamy te wstrząsające dla Włochów chwile a do tego za pomocą odpowiedniego doboru słów, z precyzją godną geologa, tworzy na oczach czytelników portret wnętrza ziemi oraz lokalnej fauny i flory, będącej jednocześnie świadkami i ofiarami tamtych dni.

Pomiędzy wierszami na temat katastrofy naturalnej, która dotknęła bohaterów tej książki, odnajdziemy w prozie Kinsky zwyczajne ludzkie dramaty, toczące się przed, po oraz w cieniu opisywanej tragedii. Odchodzenie i umieranie miesza się tu z zaślubinami i doświadczeniem pierwszej miłości. Wszystko to udowadnia, że życie, choć bywa trudne, niezależnie od okoliczności, musi biec swoim ustalonym rytmem.

Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, w jaki sposób autorka operuje słowem i jak obrazowo przedstawia proces poprzedzający trzęsienie ziemi oraz samą katastrofę. To dla tych opisów, opartych na sygnałach, jakie w obliczu tragedii daje człowiekowi przyroda, warto sięgnąć po „Rombo”, złożoną historię, która sprawi, że z szacunkiem zaczniemy postrzegać otaczającą Nas naturę, bo to ona każdego dnia doświadcza więcej niż niejeden człowiek.

Serdecznie polecam Wam poruszającą lekturę "Rombo" a sama z z wielką przyjemnością sięgnę po inne pozycje z dorobku Esther Kinsky, by przekonać się, do jakich jeszcze spostrzeżeń o istocie relacji człowieka z naturą odnosi się twórczość tej fenomenalnej współczesnej pisarki.