Jeszcze się kiedyś spotkamy recenzja

„Pomyślałam, że psychika ludzka jest tak samo delikatna, jak te filiżanki. Życie odciska na człowieku jeszcze większo piętno niż czas na kruchej porcelanie. Każdego dnia trzeba dbać o drugiego, szczególnie bliskiego ci człowieka(...)"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Jedna z piękniejszych historii miłosnych, które czytałem w ostatnim czasie. Książka Witkiewicz ukazuje, iż pewne, zapisane na kartach pamięci wydarzenia, powracają w życiu kolejnych pokoleń. Poświęcenie się, by czekać na powrót ukochanego - takie były realia czasów II wojny światowej... Ale czy nie jest tak współcześnie? Sytuacje, gdy parter bądź partnerka emigrują, a druga osoba pozostaje w Polsce, są normą naszych czasów. Historia napisana przez Magdalenę Witkiewicz uczy, że nie zawsze trzeba czekać... Po pewnym czasie bowiem zaczynamy żyć innym rytmem, po części męcząc się z myślą, iż nie wiadomo, czy druga połówka do nas wróci... Babcia i wnuczka - główne bohaterki „Jeszcze się kiedyś spotkamy" - zmuszone są do wyczekiwania. Czy jednak wytrzymują w tym postanowieniu? 🧐 Po odpowiedź na to pytanie odsyłam do lektury. 😊
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Historia miłosna Magdaleny Witkiewicz porwała moje serce. Książkę przeczytałem bardzo szybko, ponieważ tematyka i opowieść zwyczajnie mnie wciągnęła... A losy babci Adeli i jej wnuczki sprawiły, że sam zacząłem rozważać, czy mówienie, że „historia kołem się toczy", nie jest jednak wielką prawdą... 😊