Czerwony żuraw recenzja

Anastazja straciła ojca jeszcze w dzieciństwie. Jedyne wspomnienie o nim to prezent, jaki otrzymała na piąte urodziny i jej rozczarowanie, gdy zamiast wymarzonej pluszowej foki zobaczyła białego łabędzia origami. Miał on przypominać jej, by zawsze patrzyła w przyszłość i wiedziała, kim chce być.
Z kolei tytułowy czerwony żuraw to prezent od innego mężczyzny, który pojawił się w życiu bohaterki. Chciał przez niego powiedzieć, że to właśnie ona jest jego przyszłością.

Powieść Sary Pawlikowskiej to wewnętrzne zmagania z samym sobą, z własnymi uczuciami i pragnieniami. To rozterki młodej dziewczyny, która czuje się zagubiona i nie potrafi jeszcze odnaleźć się w dorosłym życiu.
Anastazja to studentka biologii. Ma wszystko, co do szczęścia potrzebne - wsparcie mamy i cioci, przyjaciółkę i chłopaka, z którym jest od czterech lat. Dobre wyniki w nauce i osiągnięcia w sporcie. Jednak, kiedy Maciek się jej oświadcza, odmawia i zrywa z nim. Uważa, że przy nim czuje się ograniczona i niespełniona, że kogoś udaje. W rzeczywistości sama nie wie, czego chce od życia. Wmawia sobie, że nie potrzebuje żadnego mężczyzny. Jest tak do czasu, gdy poznaje Olka. Czy z u jego boku poczuje się szczęśliwa? Czy dotychczas tkwiła w związku, który ją przytłaczał, czy może problem tkwi gdzie indziej? Czy będzie umiała odróżnić miłość od chwilowej fascynacji? Czy zrozumie, czym jest prawdziwa przyjaźń?

Prawdę mówiąc nie potrafię jednoznacznie ocenić tej powieści. Z jednej strony główna bohaterka zdaje się drażnić czytelnika swoją postawą i niezdecydowaniem. Z drugiej myślę, że należy spojrzeć na to z innej strony. Są ludzie, którym łatwo przychodzi podejmowanie decyzji i z góry wiedzą, czego chcą. Ale chyba więcej jest osób, które w wieku studenckim nie myślą o zakładaniu rodziny i stabilizacji, lecz o świecie, który stoi przed nimi otworem, czują potrzebę zmian i rozwoju. Tak jest w przypadku Anastazji, która boi się dorosnąć, stanąć w miejscu, boi się, że coś ją ominie. Pełna jest wewnętrznych dylematów i wątpliwości.
Autorka porusza w powieści problem własnej tożsamości. Zwraca uwagę na skutki podejmowanych przez nas decyzji, i na to, że nasze wybory rzutują na życie innych.

"Czasem w pogoni za marzeniami tracimy to, co najważniejsze". Te słowa z okładki książki są prawdziwe i skłaniają do przemyśleń.
Ważne, byśmy marzenia potrafili oddzielić od rzeczywistości, by nie przesłaniały nam prawdziwego życia, a były bodźcem do działania.

Powieść otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl