Czerń i purpura recenzja

Szczerze powiem, że brakuje mi słów żeby cokolwiek napisać o tej książce.

Autor pokazuje nam los dwójki ludzi, których nie powinno połączyć żadne uczucie na tle koszmaru jakim było Auschwitz. Powoli poznajemy ich losy i sytuacje, które doprowadziły do tego, że oboje znaleźli się w piekle obozu. Ona, była w gorszym położeniu, ale dzięki jego miłości przeżyła. On dzięki niej uświadomił sobie kim się stał i jak ślepo „szedł” w to czego uczył ich sam Hitler. Każde z nich uratowało w pewnym sensie siebie nawzajem. Mnie jednak najbardziej poruszyły opisy tego co działo się w Auschiwtz Birkenau. Choć dobrze o tym wiem i nie jest to pierwsza książka w tej tematyce która czytam, ta chyba bez wątpienia poruszyła mnie najbardziej. Szczerze, trudno było mi czytać tę książkę. Moim miastem rodzinnym jest Oświęcim i czytając człowiek uświadamia sobie, że teraz chodzi tymi samymi drogami, którymi pędzono tych biednych ludzi do pracy, przy rozbiórkach budynków czy innych ciężkich pracach, które im wymyślano. Każdy powinien przeczytać „Czerń i purpurę”, naprawdę warto choć nie jest to lektura „dla relaksu”