Arystokrata recenzja

Gołe klaty na okładkach: Tak czy Nie?
Widząc półnagiego przystojniaka na okładce Arystokraty (swoją drogą model i krajobraz idealnie pasują do początku tej historii) założyłam, że to będzie lekki romans. Ale zapomniałam, że to Penelope Ward, a nie duet z Vi, choć uwielbiam Panie w każdym wydaniu. Zapomniałam już, jakie rollercoastery potrafi zafundować autorka i tu również czekała na mnie prawdziwa emocjonalna jazda bez trzymanki.
To co spotkało bohaterów, było piękne, bo przecież nie ma niczego piękniejszego od miłości, lecz od początku ich relacja była ograniczona czasowo. Leo, angielski arystokrata, wyjechał na wakacje do Stanów, by przemyśleć własne życie. Felicity, dziewczyna tułająca się przez całe życie po rodzinach zastępczych, miała świadomość, że nie jest odpowiednia partią dla Leo. Nie chciała być zraniona i opuszczona przez kogoś bliskiego po raz kolejny.
Od samego początku obydwoje mieli świadomość tego, że to nie może się udać, a jednak wpakowali się w tę relację po same uszy. I z tego powodu każde ich spotkanie było jak rozdrapywanie starej rany. Nie chcieli pozwolić jej się zabliźnić. Nadal w to brnęli nie zważając na krzywdę, którą sobie wyrządzali.
Weszłam w tę historię tak mocno (albo ona we mnie), że przepłakałam 3/4 książki. Zdarza mi się wzruszyć, ale nie aż tak. To było tak intensywne. Miałam wrażenie, że to, co czułam, rozedrze moje serducho na kawałki. To poczucie bezsilności i powolne zbliżanie się tego, co nieuniknione zawładnęło mną. A kiedy już myślałam, że istnieje cień nadziei dla bohaterów, autorka dowaliła im jeszcze bardziej...
Ta historia boli, a jednocześnie jest tak piękna, że braknie słów.
Jedni mogą powiedzieć, że jest prosta, inni stwierdzą, że jest bajkowa. Ja podpisze się pod każdych z powyższych stwierdzeń z jednym zastrzeżeniem. Ta książka jest fenomenalna przez to, w jaki sposób autorka wydobywa emocje z czytelnika.
Jeżeli szukacie książki, dla której zarwiecie nockę i po przeczytaniu której nie będziecie mogli się pozbierać, Arystokrata czeka 😉