Czas Żniw recenzja

Nigdy nie byłam fanką literatury z gatunku paranormalnych, utopijnych i science-fiction. Dlatego też do tej książki podchodziłam z dystansem i ostrożnością. Kiedy przebrnęłam przez pierwsze kilkanaście stron, wiedziałam, że chcę przeczytać "Czas Żniw" jak najszybciej i już czekam na kolejne tomy.

Samantha Shannon to bez wątpienia obiecująca i bardzo młodziutka autorka, której debiut - "Czas Żniw" - jest na ustach miłośników literatury fantastycznej od całkiem niedawna. Co więcej, dziewczyna zbiera same pozytywne recenzje, a niektórzy twierdzą, że może powtórzyć sukces J. K. Rowling. Prawa do ekranizacji książki zostały już wykupione przez Imaginarium Studios. Czy faktycznie ten 7-tomowy cykl ma szansę na taki spektakularny sukces?

Przyjrzyjmy się bliżej fabule powieści. Mamy rok 2059. Świat już dawno przestał być miejscem przyjaznym zwykłym ludziom, a władzę przejęła obca rasa - ludzie obdarzeni paranormalnymi zdolnościami. Nastoletnia Paige jest jednym z najbardziej wybitnych jasnowidzów i już od 16 roku życia pracuje w tajnym Stowarzyszeniu. Co więcej, jest jednym z najważniejszych i najbardziej kompetentnych pracowników, którego ambicja, zdolności i przebojowość zdumiewa innych członków Stowarzyszenia. Jej praca owiana jest tajemnicą i nawet ojciec dziewczyny nie ma pojęcia czym zajmuje się jego córka. Jednak pewnego dnia wszystko wymyka się spod kontroli. Paige zostanie porwana i wywieziona do Oskfordu, gdzie zmuszona będzie podporządkować się niebezpiecznym Refaitom, łasym na jej talent. Rozpocznie się walka na śmierć i życie.

Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie, dlatego łatwiej czytelnikowi poznać emocje towarzyszące Paige. Dzięki temu zabiegowi, czujemy pewnego rodzaju więź z dziewczyną i kibicujemy jej w każdej niebezpiecznej sytuacji. Nie obywa się także bez wątków miłosnych, a jakże! Paige przeżywa takie same emocjonalne huśtawki jak dzisiejsze nastolatki. Nie ma znaczenia, że akcja powieści dzieje się w 2059 roku. Pewne sprawy pozostają przecież niezmienne od pokoleń.

Świat opisany w książce jest przerażający, mroczny i niebezpieczny. Aby zrozumieć wszystkie zawiłości, autorka na początku książki umieściła szczegółowy opis kategorii jasnowidzenia oraz mapę Szeolu (kolonii karnej do której Paige została przydzielona). Na końcu książki znajduje się z kolei słowniczek wyjaśniający wszystkie niezrozumiałe pojęcia, takie jak złoty sznur, amarant czy rabdomancja. Początkowo dość trudno się w tym połapać, jednak wraz z postępem czytania, wszystko staje się jasne.

Wielkie brawa należą się za styl oraz język powieści. Mimo młodego wieku, Samantha Shannon wykazuje się dużą dojrzałością pisarską, znakomicie buduje napięcie i dba o każdy szczegół. Kiedy czytałam "Czas Żniw" miałam wrażenie, że tekst jest "wypieszczony", dokładnie dopracowany, bez żadnego zbędnego słowa. Czy autorka utrzyma taki sam poziom w kolejnych tomach? Głęboko wierzę, że tak. Jeśli tak się stanie, będziemy mieli drugi bestsellerowy hit na miarę "Harrego Pottera".