Głos przeszłości recenzja

Na samym początku przybliżę fabułę książki. W tej opowieści przeszłość przeplata się z teraźniejszością. Mamy Warszawę z lat 1942-43 i tę z 2017 roku. W czasie wojny dochodzi do morderstw kobiet w getcie, niestety nikt tym się zbytnio nie przejmuje. Mordercą jest Golem, którego bardzo chce schwytać Andrzej Bartycki ojciec Cyli- żydówki. Morderca zawsze postępuje z ofiarą tak samo robi dwa szerokie nacięcia w pachwinach, a większość ofiar to fryzjerki i manikiurzystki. W tym samym czasie do getta wchodzi podoficer oddziału AK-antysemita, nazywa się on Jerzy Popławski. Bardzo podoba mu się Cylia, on jej również nie jest obojętny. Natomiast Piotr Hamer żyje w teraźniejszej Warszawie, która również skrywa tajemnicę. Po odsiadce stara się być przykładnym obywatelem. Podejmuje pracę w hospicjum to tam poznaje Lusię, śmiertelnie chorą dziewczynę. Niestety los splata ich drogi z „czyścicielami kamienic”, którzy próbują ich wystraszyć, aby nie grzebali w papierach pewnej kamienicy. Co łączy te dwie opowieści. 

W tej książce samego kryminału jest bardzo mało, jednak książka podejmuje bardzo ważne wątki. Wojny i reprywatyzacji. Ja bardzo lubię czytać bądź słuchać opowieści o wojnie, choć przypłacam to łzami i czuję się jak zbity pies, ostatnio bardzo rzadko po tego typu książki sięgam. Wojna to nie łatwy temat, śmierć zbierała wtedy swoje liczne plony, a jednak nie zabrakło tych, którzy walczyli o nasz kraj aby był wolny, choć dobrze wiedzieli, że mogli przypłacić to życiem. Reprywatyzacja to też przykry temat i jakże aktualny. Podoba mi się w książce to, że na końcu autor bardzo szczegółowo wyjaśnia co jest fikcją literacką, a co prawdziwymi wydarzeniami. Czyta się ją bardzo szybko, jednak ja miałam problem z wgryzieniem się w nią, ale kiedy wciągnęłam się to czytałam z zaciekawieniem do samego końca. Dla fanów krwawych kryminałów będzie za lekka, ale moim zdaniem spodoba się osobom ceniącym sobie powieści wojenne. Tak jak zawsze zastanawiałam się nad oceną no i moim zdaniem 6/10.