Czas miłości recenzja

Nina Nałęczowska po śmierci rodziców trafia pod opiekę wujostwa, które nie darzy jej sympatią. Traktują ją źle i niczym jedną ze służących, w czasie co ważniejszych balów wydawanych u nich w dworku, ma ona doglądać kuchni, co nie ugodzi dziewczynie dobrze urodzonej ze szlachetnej rodziny. Cała sytuacja diametralnie się zmienia, gdy Nina zakochuje się w wuju Aleksie, ten jednak wydawać by się mogło nie odwzajemnia jej uczuć, ale mimo to postanawia zabrać ją ze sobą, by mogła ona spokojnie kontynuować naukę, grę na fortepianie i jazdę konną, pod jego pieczą. Niestety wielki dwór hrabi skrywa wiele tajemnic i niełatwo zaznać w nim szczęścia, dzieje się w nim wiele złych rzeczy, a kilka nieszczęśliwych wypadków o mało nie pozbawiają Niny życia, choć i tak nie każdy ma tyle szczęścia co ona. Na przeszkodzie do szczęścia tych dwojga stoi żona hrabi Paula, która jest złą i podstępną kobietą do tego jeszcze bezwzględna, szalona i impulsywna i ma wielu kochanków. Jakie tajemnice może skrywać taka kobieta i do czego może być zdolna? Czy w takich niesprzyjających warunkach Nina dalej będzie chciała być kochana przez Aleksa? Takich i innych pytań jest wiele, ale czy miłość do wuja przyniesie dziewczynie szczęście?
Przyznam że początkowo książka niezwykle mnie irytowała, gubiłam się w wielu opisach z mnóstwem nazwisk i zdarzeń historycznych, ale po przeczytaniu pierwszych stu stron, po których wszystko stało się bardziej czytelne, bez reszty weszłam w fabułę i historię w niej opisaną. Dokładne opisy, które początkowo były dla mnie koszmarem w miarę czytania coraz bardziej je lubiłam i doceniłam, bo dzięki nim czytelnik wchodzi w ten pełen intryg i dworskiej etykiety świat. Podziwiam autorkę że tak świetnie poradziła sobie z opisami bali, pogrzebów, jedzenia (które było bardzo wyszukane), ale najbardziej podobały mi się opisy kosztownych sukien i przyrody wokół pałacu. Poznając Ninę automatycznie bardzo ją polubiłam bo jest ona takim biednym kopciuszkiem, któremu ciężko zaznać szczęścia, kiedy z miłości do wuja zrezygnowała z bardzo ciekawego mężczyzny, do którego jednak jakimś uczuciem pałała, kiwałam głową z dezaprobatą, ale serce nie sługa, nie wybiera. Książka z pewnością jest warta przeczytania, opisy historyczne robią wrażenie a każda scena militarna jest autentyczna. A najpiękniejsze z tego wszystkiego jest to że wiele ze zdarzeniem opisanych w książce miało miejsce i nie są one fikcją, a nawet stały się one tajemnicą rodzinna w teraźniejszości, to dopiero daje do myślenia i stawia bohaterów książki jako prawdziwych i realnych, a nie zmyślonych na potrzeby autora.