Czarownice z Salem Falls recenzja

Kolejne spotkanie z panią Picoult zaowocowało tym, że jeszcze bardziej przekonałam się do jej twórczości. Przyznać muszę, że amerykańska pisarka ma coś takiego w swoim stylu, co przyciąga i nawet najbardziej banalną, oklepaną historię czyni wyjątkową.

Tym razem bohaterem jest Jack, który właśnie opuszcza więzienie, w którym odsiedział osiem miesięcy skazany za gwałt na piętnastoletniej dziewczynie. Co więcej ta dziewczyna była jego uczennicą. Jack, który przez cały czas utrzymywał, że jest niewinny postanawia zostawić za sobą ten koszmar i przenosi się do Salem Falls, gdzie zatrudnia się w restauracji jako pomywacz. Wkrótce między nim a właścicielką rodzi się uczucie, które zostaje wystawione na próbę, gdy Jack po raz kolejny zostaje oskarżony o gwałt na nieletniej...

Tak naprawdę nie potrafię powiedzieć, na czym polega fenomen powieści Picoult. Są to przecież zwykłe obyczajówki, opowiadające o problemach ludzi. A może właśnie o to chodzi w tym wszystkim, że czytamy o czymś, co czasami spotyka nas bezpośrednio, a jeśli nawet nie nas samych, to naszych znajomych, sąsiadów, czy chociażby czytamy o tym w gazetach?

Z pewnością Picoult nie należy do wygórowanych stylistycznych projektów. Czyta się łatwo, przyjemnie, tak jakby ktoś opowiadał nam historię wspólnego znajomego. I chyba właśnie o to chodzi, że czasem przy lekturze zapominamy, że to wszystko nie działo się naprawdę, że to tylko fikcyjni bohaterowie.

Trzeba jednak stwierdzić, że znalazłam pewne schematy powtórzone z poprzednich powieści Jodi, jakie miałam okazję czytać. Jednak jej sposób przedstawienia tematu, umiejętność zafascynowania czytelnika daną historią zdecydowanie przeważa w ogólnej ocenie.