Malutka Czarownica recenzja

Zacznę☺ od szczerego wyznania, gdy czytam takie książki-książeczki, z rysunkami od czasu do czasu, z takimi baśniami o malutkich (z czasem nawet dobrych) istotkach, to się cały czas uśmiecham. Takie legendy, baśnie, bajki, opowieści mnie rozczulają, sprawiają, że rodzi się we mnie wiara w to, co niewidoczne, w to, co piękne, a często malutkie. Takie historie mnie od początku porywają. Nie inaczej było z "Malutką czarownicą".

Malutka była, to fakt, ale lata swoje już miała. Bez mała ponad sto. Ale miała i kruka - wygadanego, bystrego, rozważnego, a czasem nawet... mądrzejszego od niej. Bardziej od niej rezolutnego, bo każdy zapęd czarownicy, oczywiście ten niewłaściwy i negowany, od razu hamował i starał się przemówić do rozsądku. Był takim "wprowadzaczem porządku"... Zwłaszcza, gdy tego potrzebowała, bo jak to ona, czyniłaby wszystko wedle bodźców, a to częstokroć sprowadzało ją na manowce.
Bo choć Mała Czarownica nie była znowu taka mała, bo miała ponad setkę i w końcu rozum też miała, ale... co z tego, skoro w sercu nadal była wesołą dziewczynką skorą do psot, żartów i wybuchów nieprzemyślanych, acz złośliwych działań;) Mnie w sumie też cieszyły psikusy, jakie komuś wywijała, sama się przy tym rozpływając w zachwytach nad sobą...
ale ale...
Mała Dama postanowiła wkręcić się w imprezę czarownic, do której trzeba zostać zaproszonym. To sabat uzdolnionych, dobrych i starszych wiedźm, a Nasza Czarownica nijak nie spełnia tych wymogów. Jednak, gdy już wychodzi na jaw, że jest i wykłóca się o członkostwo, dostała warunek - przez rok musi być... grzeczna!
GRZECZNA!
Będzie obserwowana przez zgromadzone na sabacie czcigodne Czarodziejki, a ten rok czynienia przez nią dobra zadecyduje o jej losie.
Ale - Ona?
Grzeczna?
To jakby kruk miał się stać biały. No, ale stara się, bo uczestnictwo w zlocie najlepszych ... to gra warta świeczki. Jednak sama pewnie nie podołałaby tej pracy, gdyby nie wierny ptasi towarzysz, czarny kruk. Choć czasem, patrząc jak szybko reaguje kobietka nim w ogóle pomyśli, ma ochotę zbieleć ze zrozy. Każde zło może ją bowiem wykluczyć ze zlotu.
Czy warto czytać? - zastanawiasz się. A ja nie odpowiem nic. Sam zdecyduj, czy chcesz obudzić w sobie dziecko, czy nie. Czy chcesz się uśmiechać do każdej ze stron czytanej książki, czy nie... To twój wybór, twoja gra.