Nagrody Darwina recenzja

Nagrody Darwina to (za Wikipedią) "corocznie przyznawane w wyniku głosowania w internecie "nagrody". Mają one wyłącznie charakter symboliczny i nasycone są czarnym humorem, a nazwane są nazwiskiem twórcy teorii ewolucji - Charlesa Darwina, by upamiętnić osoby, które przyczyniły się do przetrwania naszego gatunku w długiej skali czasowej, eliminując swoje geny z puli genów ludzkości w nadzwyczaj idiotyczny sposób. Innymi słowy, warunkiem nominacji do "nagrody" jest śmierć kandydata w wyniku jego własnej głupoty lub okaleczenie się pozbawiające możliwości reprodukcji."

Wendy Northcutt od 1993 roku zbierała historie uhonorowane tą nagrodą i zaczęła je publikować w formie książkowej. Do tej pory w Polsce ukazało się już cztery zbiory z opowieściami o głupocie ludzkiej. Najsmutniejsze jest to, że kandydaci do tej nagrody muszą spowodować swoją śmierć. Publikacja jest niewątpliwie przeznaczona dla osób dorosłych. Młody czytelnik mógłby próbować powtórzyć jakiś wyczyn zdobywcy Nagrody Darwina...

Historie zawarte w książce są niekiedy zaledwie kilkuwersowe, czasem to dwie strony, jednak jak to w przypadku humoru czyta się książkę bardzo szybko. Niestety, nie w każdym wypadku czytelnik jest w stanie się śmiać, gdyż głupota bohaterów niektórych opowieści bywa wręcz porażająca. Przykłady? Włamywacze, którzy po akcji swoim nierozważnym zachowaniem doprowadzają do aresztowania.Bezrobotny hydraulik chcący znaleźć pracę poprzez dobrowolne odetkanie kanału - jednak gdy wychodził w głowę uderzył go przejeżdżający samochód, ponieważ mężczyzna nie rozstawił słupków ostrzegawczych. Katastrofalne skutki miało spełnienie marzenia przez pewnego mężczyznę, który chciał odbyć stosunek z robotem - wybrał odkurzacz... Kierowca winny stłuczki, zamiast zgodzić się na spisanie danych z ubezpieczenia, ratował się ucieczką i skoczył przez barierkę mostu... Rzeka była jednak wyschnięta i zginął.

Książka idealna na odstresowanie, podniesienie swojego ego podczas czytania o nieprawdopodobnych czasem pomysłach innych.