Porwani recenzja

"Porwani" to czwarty ton z serii ECHO autorstwa Marcela Mossa . Kolejny raz spotkałem się z dobrze mi znanymi i przeze mnie lubianymi bohaterami – dawną dziennikarką śledczą Sandrą Milton oraz byłem zawodnikiem MMA Igim Sznyder – obecnie współwłaścicielami agencji detektywistycznej.

Książka rozpoczyna się prologiem, który już na starcie doprowadził mnie do emocjonalnej ruiny. Nie mogłem się po nim pozbierać, a w mojej głowie kłębiły się przerażające pytania co ja jeszcze tutaj zastanę skoro prolog już jest taki mocny?

Otrzymałem historię, w której głównymi bohaterami są Michalina i Tymoteusz, młodzi ludzie, którzy w 2017 roku w niewyjaśnionych okolicznościach znikają, a po czterech latach niespodziewanie wracają do domów i nie potrafią wyjaśnić co się z nimi działo przez ten czas. Rozwiązania zagadki podejmuje się mój ulubiony duet detektywów. A to co odkryją pozostawi mnie w osłupieniu.

Autor zaserwował mi zaskakującą podróż czytelniczą, w której z każdą kolejno przeczytaną stroną zaglądałem w głąb ludzkiego umysłu. Tłem tej podróży był Tymon – młody człowiek, który mimo rodziny i grona przyjaciół, czuje się samotny: "(...) świat jawi mu się wyłącznie jako ogarnięte mrokiem, ciche i nieprzyjazne pustkowie ". Towarzyszyłem Tymonowi w tym osamotnieniu i zagubieniu. Im "dalej w las" to zaczynałem odczuwać, jakbym razem z nim tonął.

Podczas lektury tej książki miałem momenty, gdy ogarniała mnie fala poczucia niepewności czy czytać dalej. Ale... "skoro już weszliśmy na ten lód, to nie ma sensu się cofać ". Zdusiłem w sobie to uczucie i podążyłem dalej odkrywając kolejne elementy układanki. Burzyłem mur, za którym "skrywał się od lat kumulowany ból. Ból, który prędzej czy później musiał znaleźć ujście".

Pięknie napisał tę historię autor. Wzbudziła we mnie ogrom skrajnych emocji. Utkany portret psychologiczny Tymona rozerwał mnie od środka. Po prologu, sens i znaczenie historii Michaliny i Tymona nie docierała do mnie. Jednak autor tak to wszystko poprowadził, że zbliżając się do końca zaczynało to się wyjaśniać i nabierało znaczenia.

Nie zabrakło też tutaj wątku związanego z Leną, zaginioną wiele lat temu siostrą Sandry. Wszak to temat, który towarzyszy nam w tej serii od pierwszego tomu. Cytując fragment z książki "narobiłeś niezłego rozpierdolu" drogi Marcelu. I pozostawiłeś mnie "w pół zdania" mówiąc do mnie najspokojniej jak umiałeś: "Oddychaj powoli. Wdech... wydech... wdech... wydech..."

Ciąg dalszy nastąpi...

Polecam! Czytaj!